Burgess Meredith to utalentowana osoba, która wiele osiągnęła w życiu, w hollywoodzkim przemyśle filmowym. Wspaniały aktor, któremu udało się zachwycić publiczność uśmiechem, głosem, stał się znakomitym scenarzystą i producentem. Rosyjscy widzowie zapamiętają rolę trenera w przeboju „Rocky”.
Oliver Burgess Meredith to słynny amerykański aktor, który opanował zawód producenta i reżysera. Ma na swoim koncie wiele wysokich nagród w różnych nominacjach. Przeszedł przez pas alienacji, przez kilka lat był w niełasce. Ale udało mu się zachować wiarę w kino, nadal pisał scenariusze i występował w filmach.
Biografia
Przyszła gwiazda ekranu urodziła się 16 listopada 1907 roku w dysfunkcyjnej rodzinie. Ojciec dużo pił, praktycznie nie pomagał rodzinie. Całe gospodarstwo domowe, wychowanie chłopca i dwóch braci było całkowicie na matce. Jednak mały chłopiec był pracowity i celowy, zawsze osiągał swoje cele. Uczęszczał do Cleveland, Ohio High School, a następnie ukończył Amherst College ze skłonnością do teatru. Podczas studiów dołączył do nowojorskiej trupy ambitnych aktorów teatralnych i scenicznych Eva Le Gallienne.
Kariera
Pierwsze kroki ku popularności młody człowiek rozpoczął w 1933 roku, kiedy został przyjęty do trupy teatralnej. Pierwszą rolą, którą musiałem opanować, była sztuka Williama Szekspira „Romeo i Julia”. Potem była produkcja „Zimy na progu”, której fabuła została nakręcona z udziałem Meredith w roli tytułowej.
W swojej karierze służył w Amerykańskich Siłach Zbrojnych (US Air Force), gdzie został powołany na przymusowego porucznika. Musiał przejść przez wydarzenia wojskowe tamtych lat, ale nie przerwał strzelaniny, dalej ciężko pracował.
Rok 1944 wyznaczył dla niego wyjście z wojska, udział w filmie „Opowieści szeregowca Joe”. Zagrał w nim reportera wojennego Erniego Pyle'a, co w znacznym stopniu przyczyniło się do zbioru ról Burgessa. Pod koniec wojny postanowił zająć się reżyserią, inscenizacją obrazów, doborem bohaterów zgodnie ze swoją wizją filmów. Główną i ważną była produkcja „Dziennika pokojówki”, w której zagrał niewielką rolę ze swoją przyszłą żoną. Film został zauważony przez krytyków i otrzymał zachęcające prognozy.
Lata pięćdziesiąte przyniosły zamieszanie, wycofanie się z czynnej pracy, wycofanie się w cień. Pomimo tego, że jego filmy były popularne, Oliver był zmuszony przez kilka lat siedzieć bez pracy, wszędzie mógł chodzić do kina. Był to okres panowania senator McCarthy, który powołał komisję ds. działań antyamerykańskich, zidentyfikowała w tym czasie osoby budzące sprzeciw. Ale Meredith nie poddała się, znalazła siłę, by wytrzymać przeciwności.
Już po kilku latach Burgess występuje na Broadwayu w różnych produkcjach teatralnych, znów zaczyna występować w filmach, wystawiać własne filmy. Rola Pingwina w filmie „Batman” pomogła mu odzyskać popularność i uznanie. Jego wyjątkowy głos z chrypką, wdziękiem, urokiem, umiejętnością oczarowania kogokolwiek pomógł przywrócić dawną chwałę, zapotrzebowanie na scenarzystów.
Pod koniec swojej kilkuletniej kariery aktor zagrał w najbardziej sensacyjnym filmie na świecie „Rocky”. Grał trenera Mickey Goldmill dla boksera Rocky Balboa (Stallone). Jego występ oszołomił publiczność, od razu czyniąc z niego idola, najbardziej ukochanego artystę na taśmie. W przyszłości był stale zapraszany do wszystkich sequeli hitu o bokserze Rocky Balboa, nawet do epizodycznych scen.
Pokolenie lat dziewięćdziesiątych zapamiętało go z roli starego marudera Gustafsona, którego grał w dramatycznej komedii „Starzy gderacze” z sequelem.
Ze względu na aktora filmowego, reżysera, scenarzystę i producenta duża liczba filmów, produkcji telewizyjnych, programów telewizyjnych, filmów dokumentalnych. Opublikował książkę „Do tej pory tak dobrze”, autobiograficzny pamiętnik swojego życia od narodzin do ostatnich lat. Zawiera wiele odniesień do wszystkich ról, które grał, opowieść o jego ciężkiej chorobie, trudnościach, przez które przechodził, problemach rodziny i bliskich.
Życie osobiste
Oliver wiódł długie, szczęśliwe życie, przeszedł wojnę, dochodząc do stopnia kapitana w US Air Force. Był czterokrotnie żonaty i za każdym razem myślał, że znalazł miłość. Pierwsze małżeństwo trwało cztery lata (1932-1935), jego żona Helen Derby nie zdążyła dać mu pierwszego dziecka, rozstali się jako przyjaciele. Drugi związek - dwa lata (1936-1937), jego żona, początkująca modelka Margaret Perry, nie chciała wyjść za mąż za wojskowego.
Minęło sześć lat, zanim Meredith ponownie została legalnie poślubiona. Jego wybranką była piękna Paulette Goddard, amerykańska gwiazda ekranu. Zagrał z nią w dwóch filmach, które otrzymały różne nominacje. Ich małżeństwo było z miłości, trwało od 1944 do 1949 roku, ale para się rozpadła. Następnie została żoną Ericha Marii Remarque, ale nadal komunikowała się z Oliverem i grała z nim w filmach.
W 1949 roku, zaraz po rozstaniu z Paulette, ożenił się z Kayą Sundsten i żył do ostatnich dni życia. Czwarta żona dała mu dwoje wspaniałych dzieci (syn i córka), które uwielbiały swoich rodziców i zawsze ich wspierały. To była zżyta rodzina.
Kolekcja wybitnego aktora ma wiele nagród, nagród i innych wyróżnień. Przez lata owocnej pracy otrzymał następujące zwycięstwa i nominacje:
- Nagroda NBR - Laureat, Najlepszy Aktor w 1962;
- Nagroda "Prime-Time Emmy" - dwukrotnie przyznawana za wybitne role drugoplanowe w produkcjach komediowych (1977-1978);
- Saturn Award - trzykrotnie nominowany do nagrody dla najlepszego aktora drugoplanowego w Guardian (1978), Magic (1979) i Starcie tytanów (1982);
- Złoty Glob - Najlepszy aktor drugoplanowy w Dniu szarańczy (1976);
- Oscar - dwie nominacje dla najlepszego aktora w roli (1976-1977);
- Gwiazda Alei Sław - 6904 Gwiazda Zasługi dla Kina Hollywood (1987).
Ponadto ma na swoim koncie nagrody: „Nagrodę Filmową BAFTA” (1976), „As Nominalny” (1985) za talent w produkcjach teatralnych lub dramatycznych. Jest także zwycięzcą Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Sitges-Catalan (1977) jako najlepszy aktor w mistycznym thrillerze „Ofiara palona”.
Popularny aktor zmarł w wieku 89 lat w Malibu (Kalifornia), we własnym domu, po przedłużającej się chorobie Alzheimera (z powikłaniami). Jego prochy zostały pochowane na miejscowym cmentarzu 9 września 1997 roku.
