Od czasów starożytnych ludzie wierzyli w istnienie czarownic. Były prześladowane, brutalnie niszczone, choć często były to kobiety niewinne, różniące się od innych inteligencją, urodą lub odwrotnie, niezwykłą brzydotą. Uzdrowiciele byli często uważani za czarownice, do których zwracali się o pomoc w leczeniu chorób. Większość z nich rzeczywiście posiadała jakiś magiczny dar przekazywany z babci na wnuczkę.
Instrukcje
Krok 1
W XVI wieku angielski prawnik William West zdefiniował pojęcie „wiedźmy”. Powiedział, że zwykłe kobiety stają się czarownicami, które uległy diabelskim obietnicom i zgodziły się sprzedać mu swoją duszę. Potem zostali obdarzeni mocami czarów i nauczyli się od złych duchów wszelkiego rodzaju szkodliwych działań. Czarownice latały na miotłach lub widłach, przez całą noc oddawały się hulankom i wszędzie siały zło.
Krok 2
Rosyjskie czarownice były znacznie mniej szkodliwe i okrutne niż czarownice zachodnioeuropejskie. Z reguły były to proste wiejskie kobiety, które jednak również latały na miotle i żyły z diabłami, ale zajmowały się głównie zaklęciami miłosnymi i kradzieżą mleka sąsiednim krowom. Mleko zmieszane z rosą tradycyjnie uważane jest za ulubioną ucztę dla czarownic. Być może dość spokojny stosunek do czarownic w Rosji tłumaczył panujące wśród rosyjskich mężczyzn przekonanie, że każda kobieta jest czarownicą.
Krok 3
W rzeczywistości w słowie „wiedźma” nie ma negatywnej konotacji. Pochodzi od słowa „odpowiedzialny”, tj. wiedzieć coś, czego inni nie wiedzą i nie zauważają. Czarownice mogą czynić nie tylko zło, ale i dobre uczynki. Zbierają zioła lecznicze, leczą choroby, pomagają znaleźć zaginionych.
Krok 4
Magiczny dar jest zwykle przekazywany w pokrewnej linii i po jednym lub dwóch pokoleniach. Czarownica może przekazać go swojej wnuczce lub prawnuczce, ale dar nigdy nie jest przekazywany z matki na córkę. Faktem jest, że córka może stać się rywalką dla swojej jeszcze dość młodej, energicznej i energicznej matki, a wnuczka lub prawnuczka po jej śmierci zostaje dziedziczką.
Krok 5
Za życia wiedźma zaczyna przygotowywać dla siebie następcę. Uczy dziewczynę wróżenia na kartach, różnych rytuałów i spisków, zapoznaje ją z działaniem leczniczych ziół. Jednak wiedźma może w pełni przenieść swoje zdolności dopiero po śmierci. Uważa się, że jeśli wiedźma nie przekaże swojego magicznego daru, będzie musiała znosić długą i bolesną agonię. Aby przekazać dar, prosi następcę, by przyniósł jej szklankę wody, po czym dotyka jej ręki i natychmiast umiera.
Krok 6
Istnieją 3 opcje dalszego losu świeżo upieczonej wiedźmy. Albo przyjmuje dar i dalej rozwija nabytą siłę, albo próbuje go odrzucić, ale prowadzi to do poważnej choroby i bolesnej śmierci. Jedynym sposobem na uratowanie duszy i ciała przed zniszczeniem jest natychmiastowe udanie się do klasztoru i poświęcenie całego życia na modlitwie i służbie Bogu.
