Barbara Barry to amerykańska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna, a także uznana autorka kilku książek. Laureat Festiwalu Filmowego w Cannes, Oscarów, nagród Emmy i Tony Awards.
Biografia i życie osobiste
Barbara Ann Berman (nazwisko panieńskie Barbara Barry) urodziła się 23 maja 1931 roku w Chicago, Illinois, w rodzinie Żydów Louisa Bermana i Frances Rose. W rodzinie Barbara miała również starszego brata, Jeffreya Melvina Bermana.
Kiedy dziewczynka miała 9 lat, jej rodzina przeniosła się do Corpus Christi w Teksasie. Tam ukończyła liceum Corpus Christi High School w 1948 roku. Wykształcony w Del Maar College jako dziennikarz. Następnie studiowała na University of Texas w Austin, gdzie uzyskała tytuł Bachelor of Fine Arts in Drama.
Podczas studiów w Austin Barbara była w stanie wygrać dwa dramatyczne stypendia. Pierwsza to Kappa Kappa Gamma Donna, przyznawana najwybitniejszemu juniorowi na wydziale dramatycznym. Druga to nagroda Atlas Award od Globe Theatre w San Diego za najlepszą kreację kobiecą, która odbyła się na scenie California Theatre w letnim przedstawieniu Much Ado About Nothing.
W 1952 przeniosła się do Nowego Jorku, aby w tym mieście rozpocząć karierę. Na samym początku swojej kariery przyjęła pseudonim „Barry”, aby używać go zamiast swojego nazwiska Berman.
W lipcu 1964 wyszła za mąż za reżysera, aktora i producenta Jaya Malcolma Harnika. Para miała dwoje dzieci: córkę Jane Caroline Harnik, urodzoną w 1965 roku. i syn Aaron Louis Harnik ur. 1969
W 1994 roku Barbara przeszła skuteczne leczenie raka odbytnicy i napisała pamiętnik „Akt II: Życie po łamaczu kości i inne przygody” o swoim doświadczeniu. We wrześniu 2014 roku u Barry'ego zdiagnozowano idiomatyczne zwłóknienie płuc.
Kreatywność w teatrze
Barrie po raz pierwszy zaczął grać zawodowo w teatrze w 1953 roku w trupie teatralnej w Cornig w stanie Nowy Jork. Tutaj zagrała swoją pierwszą główną rolę w produkcji „Blue Moon”. Następnie pracowała w Rochester Arena Theater. Zadebiutowała na Broadwayu w 1955 roku w The Wooden Dish. W 1959 roku zaczęła występować na Broadwayu w produkcji The Brothers' Trick.
Poza Broadwayem zaczęła występować w 1958 roku w The Crucible oraz w fikcyjnej wersji Madchen in Uniform w American Shakespeare Theatre w Stratford. W 1959 roku na scenie tego samego teatru zaczęła grać różne postacie szekspirowskie. W 1961 odbyła tournée po Europie jako Annie Sullivan w The Miracle Worker.
W 1969 grała na altówce w przedstawieniu Twelfth Night w Teatrze Delacorte. W 1970 roku zaczęła grać rolę Sary w trupie muzycznej Stephena Sondheima. Firma muzyczna zdobyła nagrodę Tony dla najlepszego musicalu, a Barry został nominowany do nagrody dla najlepszej aktorki w musicalu.
W 1974 roku Barbara otrzymała nagrodę Obie dla najlepszej aktorki w The Killer Jaya Broada oraz nagrodę Dramatic Table Outstanding Achievement Award. W 1976 roku Barry zagrał w broadwayowskiej sztuce California Suite. 1979 - rola kobieca w amerykańskiej wersji Big and Small Boto Straussa w Phoenix Theatre w East Village na Manhattanie.
W 1995 roku, po długiej przerwie, Barry wrócił do teatru i wystąpił w After-Play w Manhattan Theatre Club. W 2014 roku Barbara została nominowana do nagrody Outside Critics Circle dla najlepszej aktorki w filmie I Remember Mom off Broadway.
W 2015 roku aktorka zagrała w off-broadwayowskiej produkcji dla RoundAbout Theatre.
W 2017 roku wystąpiła w sztuce Joshuy Harmona Other Significant w Booth Theatre na Broadwayu.
Kariera filmowa
Debiut filmowy Barbary Barry miał miejsce w 1956 roku w filmie Giant. W 1963 zagrała rolę Edny w The Rangers. W 1964 roku aktorka dostała swoją pierwszą główną rolę w filmie Jeden ziemniak, dwa ziemniaki. Film był nominowany do Oscara za najlepszy scenariusz. Barry zdobył nagrodę festiwalu filmowego w Cannes dla najlepszej aktorki w tym filmie.
W 1979 roku aktorka zagrała rolę Evelyn Stoller w Breaking Away. Ten film był nominowany do Oscara. Sama Barry była nominowana do tej samej nagrody dla najlepszej aktorki drugoplanowej.
W 1980 roku Barbara zagrała matkę głównego bohatera w serialu Benjamin.
W 1999 roku Barry została nominowana do nagrody Independent Spirit Award za najlepszą kobiecą pomoc za rolę Sue Berlin, matki postaci Eli Falco w Judy Berlin.
Kariera telewizyjna
Barry zadebiutował w telewizji w 1955 roku w Teatrze Telewizji Kraft. W 1956 roku zagrała w telewizyjnej sztuce Horton Foot Flight, występując jako siostra Kim Stanley. Jej główna rola była w dwóch odcinkach Wabika (1958 i 1959).
W 1962 zagrała w trzech odcinkach serialu Naked City. W 1963 zagrała w telewizyjnej wersji Mrocznego labiryntu Lawrence'a Durrella. Ponadto w latach 60. Barbara zagrała w wielu popularnych serialach telewizyjnych tamtych czasów.
W serii Defenders z 1961 roku Barry pojawił się w trzech odcinkach, aw Ben Casey w dwóch odcinkach. W 1962 roku aktorka zagrała niewidomą dziewczynę w jednym z odcinków serialu „Route 66”.
W 1964 Barbara wystąpiła w dwóch odcinkach Godzina Alfreda Hitchcocka. W obu odcinkach „Isabelle” i „Consider Her Ways” zagrała główną rolę.
W 1965 roku Barry zagrał w odcinku „Nie koniec, ale początek” serialu „Ścigany”. To właśnie ten odcinek, według ogólnej opinii fanów, stał się jednym z najlepszych spośród 120 odcinków serialu.
W 1968 roku aktorka zagrała tytułową rolę w odcinku „Wróg” serialu „Invaders”. W 1975 roku reżyser Lee Grant sfilmował ją w telewizyjnym filmie For Hall Use. W 1977 Barbara zagrała jednocześnie w dwóch filmach telewizyjnych: „79 Park Avenue” i „Tell Me My Name”.
W 1978 roku Barry zagrał rolę Emily Armsworth w telewizyjnym filmie Disneya Child of Glass, opartym na powieści Richarda Pecka The Ghost Belonging to Me. W 1978 roku zagrała rolę pani Berg w telewizyjnym filmie Lato mojego niemieckiego żołnierza.
Od 1975 do 1978 roku Barry brał udział w 37 odcinkach serialu „Barney Miller” jako żona bohatera. W miniserialu telewizyjnym Backstairs z 1979 roku zagrała Mamie Eisenhower w Białym Domu.
W 1980 roku Barbara zagrała dla kanału ABC w serialu telewizyjnym Otryv, opartym na filmie o tym samym tytule. Pomimo tego, że serial był pokazywany tylko częściowo, Barry została nominowana do nagrody Emmy za rolę w nim.
W serialu telewizyjnym Private Benjamin z 1981 roku aktorka zagrała jedną z głównych ról. Ethel Banks występuje w telewizyjnej wersji Barefoot in the Park Neila Simona. W tym samym roku zagrał w filmie telewizyjnym „Dzieci, których nikt nie szukał.
W serialu Family Ties z 1987 roku zagrała rolę cioci Rosemary. Za rolę pani Brim w sprawie prawa i porządku w lutym 1992 roku Barry została nominowana do nagrody Emmy dla najlepszej aktorki drugoplanowej w dramacie. W 1994 roku zagrała rolę Pauline Robillard w nagrodzonym Emmy miniserialu Scarlett.
W 1997 roku użyła głosu Alcmene, przybranej matki Herkulesa w kreskówce Disneya Herkules. W 1998 roku zagrała Ruth w filmie telewizyjnym „Snow Chance”.
W serialu telewizyjnym Nagle Susan Barry wystąpił w 92 odcinkach. W maju 2003 roku zagrała rolę w odcinku „Perfect” serialu „Prawo i porządek”, za który została nominowana do nagrody Emmy dla najlepszej aktorki gościnnej w dramacie.
W 2004 roku wystąpiła w serialu Dead Like Me. Ostatnie prace w telewizji stały się rolami w serialach „Pushing Daisies”, „Pielęgniarka Jackie” i „Enlightened”.
