Margaret Rutherford (Rutherford) to angielska aktorka filmowa i teatralna, która po raz pierwszy pojawiła się na dużym ekranie w 1936 roku. A jej debiut na scenie teatralnej miał miejsce w wieku 33 lat. W 1964 otrzymała złotą statuetkę Oscara i Złoty Glob za genialną kreację w filmie Bardzo ważne osoby.
Kariera Margaret Rutherford w teatrze i kinie rozpoczęła się dość późno. Do teatru trafiła dopiero w 1925 roku, do kina trafiła 11 lat później. Jednak to wcale nie przeszkodziło utalentowanej kobiecie, która od najmłodszych lat marzyła o zostaniu aktorką, zagrać w prawie 50 filmach. Większość jej ról była bardzo udana.
Aktorski talent Małgorzaty doceniła sama królowa Elżbieta II, która nadała artyście tytuł szlachecki. Ponadto na początku lat 60. Rutherford otrzymał najpierw tytuł oficera Imperium Brytyjskiego, a następnie - damy kawalerii. Na jej cześć nazwano również Webber Douglas Academy of Arts and Drama Awards. A w 1963 roku słynna pisarka Agatha Christie poświęciła powieść utalentowanemu artyście - „I pękanie, lustro dzwoni …”.
Fakty biograficzne
Margaret Taylor Rutherford urodziła się w małym prowincjonalnym miasteczku Balkham. Znajduje się na południowych przedmieściach Londynu w Wielkiej Brytanii. Przyszła aktorka urodziła się w 1892 roku. Jej urodziny: 11 maja Margaret była jedynym dzieckiem w rodzinie.
Ojciec dziewczynki nazywał się William Benn. Cierpiał na demencję, aw 1883 zabił własnego ojca. Na początku XX wieku został wysłany na przymusowe leczenie do zamkniętej kliniki psychiatrycznej, gdzie William spędził 7 długich lat. Następnie opiekę nad nim objął jego starszy brat.
Matka Margaret nazywała się Florence Nicholson. Po urodzeniu córki przeniosła się tymczasowo do Indii, zabierając ze sobą dziecko. Ale kiedy Margaret miała 3 lata, jej matka popełniła samobójstwo.
W wieku trzech lat przyszła aktorka wróciła do Anglii. Jej ciotka Bessie Nicholson mieszkała w Londynie, która zabrała jej dziecko. Mieszkali na Wimbledonie. Wśród jej krewnych był również Tony Benn, angielski polityk. Był kuzynem Margaret Rutherford.
W młodym wieku dziewczyna zaczęła interesować się kreatywnością i sztuką, pociągał ją teatr. Dlatego, kiedy Margaret poszła do szkoły, zaczęła brać prywatne lekcje aktorstwa, za które jej ciotka chętnie płaciła. Rutherford kształcił się w Wimbledon High School.
Pomimo tego, że Margaret Rutherford marzyła o karierze aktorskiej, nie udało jej się rozpocząć twórczej kariery zaraz po zdobyciu podstawowego wykształcenia. Przez pewien czas dziewczyna pracowała jako nauczycielka wystąpień publicznych. Po śmierci ciotki otrzymała niewielki spadek, dzięki któremu mogła przestawić się na kreatywność.
W 1925 Margaret wzięła udział w przesłuchaniu i dołączyła do trupy Old Vic Theatre z siedzibą w Londynie. Początkowo aktorka grała tylko drobne role, ale z czasem udało jej się zdobyć uznanie. Uczestniczyła głównie w sztukach klasycznych, w tym opartych na twórczości Williama Szekspira. Na przykład jedną z jej pierwszych prac była niewielka rola w produkcji „Poskromienie złośnicy”.
Artysta wszedł do wielkiego kina w latach 30. XX wieku. Pierwszy film z Margaret Rutherford został wydany w 1936 roku. Potem jej kariera aktorska w kinie zaczęła się bardzo szybko rozwijać. Pomimo swojego wieku Margaret szybko stała się naprawdę rozchwytywaną aktorką.
Szczególnie znana była z roli Miss Marple w filmach opartych na twórczości Agathy Christie. Warto zauważyć, że sama Agatha Christie była początkowo bardzo sceptyczna wobec aktorki. Uważała, że Rutherford wypacza charakter bohaterki. Jednak później, kiedy kobiety się spotkały, między Christie i Margaret Rutherford nawiązała się przyjaźń. Pisarka przedefiniowała swoje poglądy na aktorstwo Margaret i prezentację jej postaci. Ostatecznie wyraziła szacunek i szacunek dla artystki, dedykując jej jedną ze swoich powieści.
Przez całe życie Margaret Rutherford kilkakrotnie cierpiała na depresję. Miała dziedziczną predyspozycje do patologii psychicznych i bardzo bała się zmierzyć się z prawdziwym szaleństwem. Z tego powodu artysta celowo odmówił posiadania dzieci. Pod koniec życia wszystkie jej lęki przerodziły się w chorobę Alzheimera. Ze względu na powstałe luki w pamięci i szybko pogarszający się stan zdrowia aktorka została zmuszona do zakończenia kariery pod koniec lat 60. XX wieku.
Kariera filmowa
W 1936 roku od razu wydano dwie taśmy z udziałem aktorki: „Zakurzony gronostaj” i „Przemówienia diabła”. Następnie w latach 1930-1940 Margaret Rutherford wystąpiła w takich filmach jak „Za wszelką cenę”, „Ciche wesele”, „Żółty kanarek”, „Angielski bez łez”, „Wesoły duch”, „Miranda”, „Przełęcz”. w Pimlico”. W 1946 roku zadebiutowała w telewizji, występując w filmie telewizyjnym The Znaczenie of Being Earnest.
W 1950 roku Margaret Rutherford zagrała swoją pierwszą rolę w serialu telewizyjnym, występując w BBC Sunday Night Theatre. Ten projekt pojawił się na ekranach do końca 1959 roku. Dwa lata później artystka wystąpiła w odnoszącym sukcesy filmie „Znaczenie bycia poważnym”, aw 1953 roku ukazał się film „Kłopoty w sklepie”, który został wysoko oceniony przez krytyków filmowych i widzów.
Pod koniec lat pięćdziesiątych Margaret Rutherford zyskała dodatkową sławę dzięki rolom w projektach takich jak Just So Lucky i It's All Right Jack.
W latach 60. praktycznie każdy film z utalentowaną aktorką odniósł wielki sukces i wysokie oceny. Wśród projektów z jej udziałem są: „O 16:40 z Paddington”, „Po pogrzebie”, „Hej morderstwo!”, „Najgorsze morderstwo”, „Dzwony północy”, „Hrabina Hongkongu”. W 1963 roku odbyła się premiera filmu „Very Important Persons”, w którym Margaret Rutherford wystąpiła u boku tak popularnych artystów, jak Richard Burton i Elizabeth Taylor. Chociaż Rutherford grała drugoplanową rolę w tym filmie, jej talent był wysoko ceniony. A rok później zdobyła nagrody Złotego Globu i Oscara.
Ostatnie filmy z udziałem aktorki ukazały się w 1967 roku. W "Arabelli" zagrała księżniczkę Ilarię, a w "Wacky World of Mother Goose" po raz pierwszy w swojej karierze wystąpiła jako aktorka głosowa.
Margaret Rutherford miała kontrakty na 3 kolejne filmy. W 1969 roku zaczęła nawet kręcić w filmie „Maryja Panna i Cygan”, ale w końcu została zastąpiona przez inną aktorkę z powodu poważnego osłabienia pamięci Małgorzaty. W 1970 roku musiała rozwiązać kontrakt na zdjęcia do filmu „Song of Norway”. W tym samym roku, pomimo rozpoczęcia prób, Margaret Rutherford z powodu złego stanu zdrowia została zmuszona do odmowy pracy w filmie „Wielki i niepowtarzalny pan Dickens”.
Życie osobiste i śmierć
Jedynym mężem aktorki był Stringer Davis, który wraz z żoną wystąpił w 27 filmach i projektach telewizyjnych. Ślub odbył się w 1945 roku. Stringer i Margaret byli razem aż do śmierci aktorki.
Pod koniec życia Margaret cierpiała na chorobę Alzheimera. Zmarła na zapalenie płuc w angielskiej wiosce Chalfont St. Peter w Buckinghamshire. Data jej śmierci: 22 maja 1972
Nabożeństwo żałobne odbyło się w kościele św. Pawła w Covent Garden. Aktorka jest pochowana na cmentarzu w Jerrads Cross.
Mąż Margaret Rutherford zmarł 1,5 roku po swojej żonie. Jego grób znajduje się obok grobu jego żony.
