Glen Hansard jest uznanym muzykiem irlandzkim. Nie otrzymał specjalnego wykształcenia muzycznego, ale jego twórczość jest wyjątkowa. Zasłynął także jako aktor, a także twórca ścieżki dźwiękowej do filmu „Igrzyska śmierci”.
Niewielu bohaterów indie folk zdobyło Oscary lub przygotowało scenę dla odnoszącego sukcesy musicalu na scenie, ale Glen Hansard jest artystą, który może nosić oba te pióra w kapeluszu. Jako członek The Frames i The Swell Season, Hansard zdobył uznanie za swoje piśmienne, inteligentne i pełne pasji pisanie piosenek. I nadal zdobywa podobne nagrody jako artysta solowy. Hansard najpierw zachwycił publiczność elastycznym, ale wyrazistym indie rockiem jako członek The Frames, a następnie zyskał międzynarodową sławę wraz z koleżanką i autorką piosenek Markétą Irglová w The Swell Season; ich emocjonalnie otwarty, głównie akustyczny indie folk stał się centralnym elementem nagradzanego niezależnego dramatu romantycznego. Po wydaniu sam na sam ze swoim solowym debiutem w 2012 roku, Rhythm and Repose, Hansard pokazał różnorodność stylistyczną.
Początek kariery
Glen Hansard urodził się 21 kwietnia 1970 roku w Dublinie, w rejonie Ballymun. Od dzieciństwa Hansard bardziej pasjonował się muzyką niż zadaniami szkolnymi. W wieku 13 lat, za radą nauczyciela, który wierzył, że ma przyszłość jako muzyk, porzucił karierę i zaczął zarabiać na życie grając na ulicach Dublina. Glen nie ma specjalnego wykształcenia, nigdy nie ukończył żadnej instytucji edukacyjnej. Przez pięć lat muzyk grał na ulicach miasta, pracował nad swoimi piosenkami i rozwijał się twórczo. Gdy był nastolatkiem, jego rodzice pomogli mu nagrywać dema jego oryginalnych dzieł, wspierając go finansowo. Łącznie powstało 50 kopii, z których jeden usłyszał słynny Denny Cordell. Cordell był pod wrażeniem nagrań Hansarda i na jego polecenie muzyk podpisał kontrakt z Island Records. Po podpisaniu kontraktu z wytwórnią Hansard musiał stworzyć grupę wsparcia, więc w 1990 roku zebrał grupę lokalnych muzyków rockowych. A już w 1991 roku ukazał się pierwszy album „Another Love Song”.
W tym samym roku zadebiutował jako aktor w filmie Alana Parqueta „Grupa „Zobowiązania”. Rola przyniosła mu sławę poza Islandią, ale według samego Glena aktorstwo bardzo odciągało go od muzyki. Postanowił się na tym skupić.
Jednak, gdy nowa piosenka o miłości nie spełniła oczekiwań Island Records, Frames musiały skupić się na występach na żywo, dopóki nie zawarli kolejnej umowy, tym razem z ZTT Records. Wytwórnia płytowa wydała drugi album zespołu, Fitzcarraldo, w 1995 roku. Kolejny album, Dance the Devil, ukazał się w 1999 roku. Twórczość grupy miała nie tylko liczną publiczność w rodzimym kraju, ale także cieszyła się szczególną popularnością w Stanach Zjednoczonych. W 2001 roku wydali czwarty album, For the Birds, a rok później nagrali koncert Breadcrumb Trail. Hansard znów znalazł się przed kamerami, kiedy nagrywał jako gospodarz Other Voices: Songs from the Room, irlandzkiego programu telewizyjnego, który prezentował lokalne talenty.
Wspólna kreatywność z Irglova
W 2006 roku, po wydaniu The Cost, Hansard zrobił sobie krótką przerwę na pracę nad The Swell Season, w którym współpracował z czeską piosenkarką i autorką tekstów Markétą Irglová. Pomimo tego, że Hansard był o 18 lat starszy od Markety, nawiązali romantyczny związek, który trwał po zakończeniu wspólnego albumu.
Mniej więcej w tym samym czasie scenarzysta i reżyser John Carney, były członek The Frames, przekonał Hansarda, by zagrała męską główną rolę w niezależnym filmie fabularnym Pewnego razu, opowiadającym o irlandzkim muzyku, który zakochuje się w imigrantce i koledze z Europy Wschodniej.. Irglova zagrała główną rolę kobiecą w filmie. Film został wydany w 2007 roku i rozsławił parę. A ich piosenka, napisana i wykonana w filmie „Falling Slowly”, przyniosła im Oscara za najlepszą oryginalną piosenkę.
W 2009 roku The Swell Season wydali swój drugi album, Strict Joy, ale do tego czasu Hansard i Irglova polubownie zerwali swój romantyczny związek. Od czasu do czasu kontynuowali współpracę, ale już nie jako „The Swell Season”. Jednak ich muzyka znalazła drugie życie w 2011 roku, kiedy zadebiutował musicalem na Broadwayu zaadaptowanym z Once Upon a Time Carneya. Spektakl przeniósł się na Broadway w 2012 roku i od tego czasu był wystawiany w Wielkiej Brytanii, Kanadzie, Australii i Korei Południowej.
Kariera solowa
W 2012 roku Hansard wydał swój pierwszy solowy album Rhythm and Repose, jednocześnie zapowiadając ostatnie zerwanie z Irglovą i przenosząc się do Nowego Jorku. Później w 2012 roku utwór Hansarda „Take The Heartland” pojawił się na ścieżce dźwiękowej do przebojowego filmu Igrzyska śmierci, a rok później dołączył do Eddiego Veddera z Pearl Jam, aby wykonać cover „Drive All Night” Bruce'a Springsteena, który znalazł się w selfie. -zatytułowany album wydany w ramach wsparcia edukacji muzycznej przez organizację charytatywną Little Kids Rock.
We wrześniu 2015 roku Hansard powrócił z nowym albumem Didn't He Ramble, po którym nastąpiła amerykańska trasa koncertowa. W styczniu 2018 roku ukazał się czwarty pełnometrażowy solowy album Hansarda Between Two Shores, w ramach którego zorganizował międzynarodową trasę koncertową, w tym specjalny pokaz z Orkiestrą Filharmonii Los Angeles.
Życie osobiste
Jak wspomniano powyżej, Glen miał długi romans z Irglovą. Kiedy się spotkali, miała zaledwie 19 lat, gdy Hansard miał 37, ale duża różnica wieku nie była przeszkodą. Ale para znała się od dawna. Ojciec Mar był znajomym Glena, więc dziewczyna poznała muzyków w wieku 12 lat.
Sam Hansard mówił o dziewczynie w ten sposób: „Myślę, że zakochaliśmy się kilka lat temu, ale do niedawna nic się nie wydarzyło. Szczerze mówiąc, czułem, że nawet wtedy ta dziewczyna stała się tak widoczna w moim życiu, że prawdopodobnie stanie się dziewczyną, którą pewnego dnia poślubię”. Ale, jak pokazał czas, nie miało się to wydarzyć. Do tej pory Glen Hansard nie jest żonaty i nie ma dzieci, muzyk całkowicie poświęca się kreatywności.
