Vladimir Valentinovich Menshov to radziecki i rosyjski aktor, reżyser, scenarzysta, producent i prezenter telewizyjny. Jest artystą ludowym RSFSR i Honorowym Artystą RSFSR, a także laureatem nagrody państwowej ZSRR. Jego profesjonalne portfolio zawiera nawet Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego. Oczywiście osoba z takimi regaliami i zasługami nie może nie zainteresować naszych rodaków swoimi dochodami.
Pochodzący z Baku i pochodzący z rodziny z dala od świata kultury i sztuki, dzięki naturalnemu talentowi, skuteczności i poświęceniu mógł realizować się jako wybitny artysta o światowej renomie. Vladimir Menshov to prawdziwy symbol swojej epoki, ao jego osiągnięciach filmowych można tylko pomarzyć. W końcu wszystkie nakręcone przez niego filmy znajdują się w złotym funduszu kina narodowego.
Stanowisko publiczne
Aby naprawdę zrozumieć sposób myślenia i życie wybitnego rosyjskiego aktora, reżysera i prezentera telewizyjnego, należy zapoznać się nie tylko z jego twórczością, ale także z jego postawą obywatelską. Vladimir Menshov zawsze chętnie komunikuje się z prasą, co bardzo przemawia do armii jego fanów.
Według popularnego artysty bardzo uważnie śledzi bieżące wiadomości i jest zaniepokojony niezdolnością współczesnych strategów politycznych do profesjonalnego organizowania agendy. Wołodymyr Walentinowicz uważa, że przeciążenie nadawania programów telewizyjnych przez Ukrainę i Trumpa powoduje pewien dystans i chęć otrzymywania informacji wyłącznie z Internetu wśród ludności kraju.
Rzeczywiście, wiadomości powtarzają się codziennie o 90%. Odnosi się wrażenie, że dziennikarze nie pracują „w terenie”, a jedynie redagują ten sam temat. Artysta Ludowy Rosji przypomina swoje pokolenie w czasach sowieckich, kiedy kraj żył wiadomościami przekazywanymi z nieustanną dumą związaną z osiągnięciami w przemyśle, rolnictwie i nauce. W tym czasie cała przestrzeń informacyjna była przesiąknięta ideologią i patosem, co uodparniało ludność na informacje.
Ale nawet teraz nic się w tym zakresie nie zmieniło. Warto nawet przypomnieć sobie tematyczny epos o widoku jajka z profilu. Co więcej, prawdziwe życie ludzi w żaden sposób nie koreluje z tym, co deklaruje „pudełko zombie”. Władimir Mienszow zauważa, że dzisiejsza propaganda narodowa o nieuchronnej „jasnej przyszłości” niczym nie różni się od sowieckiej metody „sproszkowania mózgów”. Przecież nędzne pensje większości ludności państwa, według jego odpowiedzialnych przedstawicieli, po prostu nie mogą zostać znacznie zwiększone ze względu na ograniczone środki. Jednocześnie jednak następuje poważny wzrost cen paliw. A dzieje się tak w kraju produkującym ropę, w którym państwo jest aktywnie zaangażowane w ustalanie cen.
Deja vu z wiadomości
Walka z korupcją stała się już tematem rozmów miasta. Odbywało się to zawsze na wszystkich szczeblach władzy. A wynik jest znany. Być może tylko surowy reżim za Stalina był pod tym względem dość skuteczny. Artysta Ludowy RFSRR uważa, że Zachód osiągnął sukces w tym zakresie tylko dzięki bardzo poważnym działaniom podjętym w XVI-18 wieku. Następnie odcinano głowy i kończyny w Anglii, Francji i zamożnej Holandii. Ludzie byli po prostu przerażeni władzą, co przyniosło owoce.
W swoich tematycznych wywiadach Władimir Mienszow zawsze mówił, że sprzeciwia się miękkości państwa w walce z korupcją, którą nazywa zwykłą kradzieżą. To stanowisko domyślnie wskazuje, że jego własny składnik finansowy ma całkowicie uzasadnione podstawy.
Władimir Walentynowicz wielokrotnie powtarzał, że porównywanie współczesnej Rosji i krajów cywilizowanych z obecnymi prawami demokratycznymi jest po prostu niewłaściwe. W końcu nasz kraj jest dopiero na samym początku drogi, kiedy pielęgnuje się mentalność jego obywateli. Dziś jest jeszcze bardzo wcześnie, aby mówić o świadomości ludności, z której większość albo wychowała się na podwójnych standardach epoki sowieckiej, albo aktywnie uczestniczyła w redystrybucji mienia w „szlachetnych latach dziewięćdziesiątych”, kiedy kradzież i korupcja była nie tylko na porządku dziennym, ale także najbardziej bezpośrednim narzędziem budowania władzy…
Popularny artysta jest szczerze zdziwiony, że dzisiejsi przedstawiciele rządu i biznesu poważnie próbują przekonać społeczeństwo, że robiąc uczciwy biznes można zdobyć miliardowe fortuny, jachty oceaniczne i czołowe światowe kluby piłkarskie. Głos V. V. W tym sensie Mieńszow można w pełni nazwać „głosem samego ludu”. A wynika to nie tylko ze słusznego gniewu oburzonej większości, ale także z faktu, że nigdy nie widziano reżysera „Oscara” w wulgarnym marnotrawstwie czy głoszeniu szykownego stylu życia, który jest dziś powszechny w środowisku aktorskim.
Według mistrza kina nawet w czasie wojny w oblężonym Leningradzie byli ludzie, którzy czerpali zyski z katastrofy ludzi, wykupując za grosze prawdziwe wartości kulturowe i osiągając tym samym nieuzasadnione zyski. Skórka chleba dla Rembrandta być może uratowała komuś życie, ale sama formuła zysku wywołuje jedynie wstręt do duchowego komponentu takiego układu ze złymi duchami. Mieńszow głosuje obiema rękami za nałożeniem konfiskaty majątku. Ponadto zaleca wprowadzenie takiej normy prawnej w stosunku do wszystkich krewnych grabieżców mienia narodowego.
Filmografia reżysera
Prawdopodobnie wielu zagranicznych kolegów Vladimira Menshova wierzy, że reżyser, którego filmografia obejmuje takie arcydzieła, jak „Moskwa nie wierzy we łzy”, „Miłość i gołębie”, „Shirley-Myrli”, „Zazdrość bogów” i „Wielki Walc”, jest bardzo zamożną osobą. Tak się jednak nie stało. A ulubieniec ludzi wcale tego nie żałuje.
Według najpopularniejszego artysty jego nagroda pieniężna za dystrybucję filmu „Moskwa nie wierzy we łzy”, nagrodzonego „Oscarem”, wyniosła w latach sowieckich około 40 000 rubli. Vladimir Valentinovich nadal uważa tę kwotę za rozsądną i znaczącą. I nazywa wszystkie bezpodstawne roszczenia swoich kolegów z warsztatu twórczego do bogactwa i sławy jako bezsensowne i puste.
