Valeria (Alla Perfilova) to radziecka i rosyjska piosenkarka pop. Posiada tytuł "Artystki Ludowej Rosji", doradca Prezydenta Federacji Rosyjskiej ds. kultury i sztuki, członek Rady Kultury i Sztuki przy Prezydencie Federacji Rosyjskiej. Fanów interesują nie tylko regalia, tytuły i osiągnięcia twórcze ostatnich lat tej przedstawicielki rosyjskiej bohemy, ale także jej sytuacja materialna.
Pochodząca z regionu Saratowa i pochodząca z rodziny, która miała związek z kulturą i sztuką kraju na poziomie kadry pedagogicznej prowincjonalnej szkoły muzycznej, wspięła się na szczyt narodowej sławy dzięki swoim naturalnym zdolnościom, ciężko pracy i niesamowitej zdolności do osiągnięcia tego celu. Jej drogi twórczej i życia osobistego w żaden sposób nie można nazwać prostym i spokojnym, ponieważ przez wiele lat towarzyszył jej szereg trudności i niepowodzeń.
krótki życiorys
17 kwietnia 1968 r. W Atkarsku urodziła się Alla Perfilova, która później została piosenkarką Valerią. Według artystki dorastała jako posłuszna i odpowiedzialna dziewczyna, która zamiast dziecięcych hobby, pierwsze lata życia wypełniała różnymi twórczymi zajęciami. A z powodu braku czasu babcia Valentina Dmitrievna zajmowała się wychowaniem dziecka.
Oczywiście działalność zawodowa ojca i matki nie mogła nie wpłynąć na ich córkę. Alla uczyła się śpiewu od wczesnego dzieciństwa. Już w przedszkolu brała czynny udział w działalności chóru, często występując z programem solowym. A w wieku 5 lat poszła do szkoły muzycznej. A jednocześnie zajmowała się choreografią, marząc o zostaniu baletnicą.
Dziewczyna ukończyła gimnazjum w swoim małym miasteczku ze złotym medalem. Ale charakter „botaniczny” był w tamtych latach słabo połączony z jej stanem fizycznym. Aby więc zachować szanse na doskonałe wyniki w nauce, musiała nawet intensywnie uprawiać siatkówkę i narciarstwo w odpowiednich sekcjach. W tym aspekcie trafne jest sformułowanie „nie można być doskonałym we wszystkim”.
Po otrzymaniu świadectwa dojrzałości Perfilova wyruszyła na podbój wyżyn stolicy, korzystając ze znanego ruchu ulicznego. Akademia Gnessin stała się dla pracowitej i odpowiedzialnej dziewczyny tą instytucją edukacyjną, w której murach z prowincjonalnej „obiecującej” dziewczyny stała się naprawdę obiecującą artystką. Kurs Józefa Kobzona zakończył się w 1990 roku. A w latach 1996-1998 uczyła nawet w swojej rodzimej Rosyjskiej Akademii Muzycznej.
Życie osobiste
Valeria zaczęła uzupełniać swój bogaty bagaż rodzinny od debiutu w wieku 18 lat, związanego z mężem Leonidem Jarosławskim. Ten kolega z działu kreatywnego był w tamtych latach szefem grupy „Impuls”. To on wysłał młodą damę na uniwersytet muzyczny i został jej pierwszym profesjonalnym mentorem.
Po raz drugi podróż do urzędu stanu cywilnego odbyła się z Aleksandrem Shulginem w 1993 roku, który „zabrał” pozornie poważną kobietę z pierwszej rodziny. Oficjalne małżeństwo odbyło się już wtedy, gdy piosenkarka wychowywała córkę Annę. Z tego związku urodził się również syn Artemy (1994) i syn Arseny (1998). Dziwna tendencja do usprawniania życia została przerośnięta w „3A” (według początkowych liter imion jego dzieci). Po co bawić się imionami potomstwa w ten sposób, prawdopodobnie tylko kompetentni psychologowie mogą to wyjaśnić. Ale w tej formie awantura o imię toczyła się, przynajmniej do czasu, gdy same dzieci zrozumieją i zaakceptują tę rodzicielską decyzję.
W tym małżeństwie, które można nazwać najbardziej pragmatycznym ze strony piosenkarki, nastąpiło jej prawdziwe wejście na muzyczny Olimp. Shulgin był początkiem, kiedy nieznana Alla Perfilova stała się rozpoznawalną Valerią. W tym czasie jej talent był „promowany” we wszystkich wyobrażalnych i niewyobrażalnych klubach muzycznych, w tym w telewizji i radiu.
Najwyraźniej piosenkarka nie miała żadnych specjalnych narzekań i rozsądnego zachowania, za które porywczy i zazdrosny mąż często „wychowywał” ją za pomocą siły fizycznej. Nie pomógł też ślub w cerkwi, po którym, nawiasem mówiąc, nastąpiło całkowite zerwanie stosunków. W 2002 roku Valeria po raz kolejny oficjalnie została „rozwodnikiem”. Mimo „publicznej chłosty” artystka nie wahała się opisać tego małżeńskiego przeżycia w swoim autobiograficznym wydaniu „I życie, i łzy, i miłość”, wydanym w 2006 roku, na podstawie którego powstał serial telewizyjny „Była miłość”. Najwyraźniej ta kobieta jest nadal bardziej biznesmenem niż skromnym małżonkiem.
Ostateczne małżeństwo miało miejsce z piosenkarzem z odnoszącym sukcesy producentem Josephem Prigogine. I tym razem romans wyraźnie łączył się z udaną promocją ich nieskomplikowanych działań. Rok 2004 stał się nowym kamieniem milowym w życiu Valerii, która po raz trzeci została żoną kolegi z działu kreatywnego. Dziś para stara się wyglądać publicznie na całkiem szczęśliwą. Krążą jednak pogłoski, że żona nie jest zbyt lojalna wobec relacji męża z dziećmi z poprzedniego małżeństwa.
A teraz o komponencie monetarnym artysty
Jest rzeczą oczywistą, że część dochodowa członka twórczej rodziny bardzo wymownie mówi o sukcesie zawodowym artysty. Według wiarygodnych informacji, głównym składnikiem monetarnym zarobków Valerii są „chas koncertowy” (wycieczki objazdowe). To już sugeruje, że dzisiejsza specjalizacja wokalisty skupia się nie na tworzeniu nowych kompozycji, ale konkretnie na „wyciskaniu” starego repertuaru.
Piosenkarka daje rocznie około 70 występów, czego nie można nazwać doskonałym wskaźnikiem na tle ustalonego repertuaru i aktywności koncertowej innych rosyjskich gwiazd. A kasa Artysty Ludowego Rosji zwykle waha się od 20 do 40 tysięcy dolarów za koncert. Oprócz tego typu dochodów Valeria nie zaniedbuje imprez firmowych. Zwykle ma ich około pięćdziesięciu rocznie. Za występy w „wąskim kręgu” piosenkarka otrzymuje od 30 000 do 50 000 dolarów amerykańskich.
