Następca tronu angielskiego, Karol, książę Walii, był dwukrotnie żonaty. Pierwsze małżeństwo z Dianą Spencer nazwano „ślubem stulecia”, uroczystość przypominała bajkę i była transmitowana na wszystkich kanałach telewizyjnych. Drugie wydarzenie było znacznie skromniejsze, ale miało ogromne znaczenie dla uczestników, ponieważ tym razem książę naprawdę ożenił się z miłości.
Karol i Diana: piękna opowieść
Książę Walii długo nie myślał o małżeństwie, co bardzo niepokoiło Elżbietę II i księcia Filipa. Wymagana była kontynuacja rodziny, ponadto spadkobierca potrzebował małżonka do pełnienia funkcji reprezentacyjnych. Przed przyszłą księżniczką postawiono szereg wymagań: musi być młoda, zdrowa i arystokratycznego pochodzenia. A co najważniejsze, nie ma skandalicznej przeszłości, która mogłaby zrujnować reputację brytyjskiego domu królewskiego.
W poszukiwania żony dla spadkobiercy włączyli się wszyscy krewni. W tym czasie Charles miał silny związek z Camillą Shand. Dziewczyna była arystokratką, ale jej reputacja pozostawiała wiele do życzenia. Ta kandydatura kategorycznie nie odpowiadała królowej. W rezultacie spadkobierca został przedstawiony młodej Dianie Spencer, osiemnastoletniej arystokratce, której babcia była najlepszą przyjaciółką matki Elżbiety, Królowej Matki. Diana pochodziła ze starożytnej szlacheckiej, choć niezbyt bogatej rodziny, była piękna, skromna, niewinna. Książę ją lubił, chociaż nie było żarliwej namiętności: Karol nadal kochał tylko Camillę.
Posłuszny poczuciu obowiązku spadkobierca oświadczył się Dianie zaledwie kilka miesięcy po ich spotkaniu. Ku jego głębokiemu zaskoczeniu dziewczyna przyjęła go bez wahania. Ślub zaplanowano na koniec lipca 1981 r. i został pomyślany jako prawdziwie epickie wydarzenie.
Ślub stulecia: szczegóły
Oficjalna ceremonia odbyła się 29 lipca w katedrze św. Pawła w Londynie. Zaproszono około 3500 gości, w tym przedstawicieli rodów królewskich Norwegii, Belgii, Holandii, Danii, Nepalu, Jordanii. Na ulicach wzdłuż trasy orszaku weselnego zgromadziło się mnóstwo londyńczyków i turystów. Wesele było transmitowane przez kilka kanałów angielskich i zagranicznych, według ogólnych szacunków „ślub stulecia” mogło obejrzeć ponad 750 milionów telewidzów.
Według statystyk ślub następcy tronu był najdroższy w historii Wielkiej Brytanii. Wydano na nią prawie 3 miliony funtów brytyjskich. Zainteresowanie wydarzeniem było jednak tak duże, że pozwoliło zarobić biurom podróży, hotelom, restauracjom i sklepom z pamiątkami. Dziś przedmioty z symbolami ślubnymi można kupić na aukcjach i nie są tanie.
Główną intrygą dla publiczności był wizerunek panny młodej. Diana w pełni spełniła oczekiwania, wcielając się w bajkową księżniczkę. Wspaniała suknia z jedwabnej tafty kosztowała 9000 funtów i została zaprojektowana przez brytyjskich projektantów Elizabeth i Davida Emmanuela, w pełnej zgodzie z gustem panny młodej. Strój został ozdobiony koronkowymi falbanami, haftem ręcznym, perłami i cyrkoniami, główną atrakcją był dwudziestopięciometrowy pociąg. Głowę panny młodej zwieńczono tiarą rodziny Spencerów trzymającą welon. Dopełnieniem stroju był ogromny bukiet róż, kwiatu pomarańczy i kwiatów ogrodowych. Charles przywdział strój dowódcy marynarki i wyglądał bardzo przystojnie.
Impreza rozpoczęła się uroczystym przejazdem ulicami otwartym powozem. Nowożeńcom towarzyszył książę Andrzej, brat Karola. Widzowie mogli zobaczyć całą rodzinę królewską zmierzającą na uroczystość w katedrze. Diana została poprowadzona do ołtarza przez ojca, pociąg panny młodej niosły trzy druhny, procesję uzupełniały dzieci w śnieżnobiałych strojach: paziki i dziewczęta z kwiatami, tradycyjne na angielskie wesela. Po ślubie para wyszła na balkon, aby się przywitać, to tutaj wykonano jedno z najsłynniejszych zdjęć, utrwalając pierwszy pocałunek pary królewskiej. Na koniec dnia w Pałacu Buckingham odbył się uroczysty bankiet.
Drugie małżeństwo: powściągliwość i styl
Po śmierci Diany Karol zdecydowanie postanowił połączyć swój los z tym, którego kochał przez wszystkie lata nieudanego małżeństwa. Stanął przed trudną ścieżką: musiał znieść stosowną na okazję żałobę, a następnie przekonać rodziców i dorosłych synów o słuszności swojej decyzji. Wymagało to cierpliwości, taktu i ogromnej wytrzymałości. Ważne było również uzyskanie aprobaty ludzi, którzy uważają, że jej mąż i Camilla byli winni śmierci uwielbianej Diany.
Lata oczekiwania zakończyły się skromną cywilną ceremonią. Charles i Camilla pobrali się w kwietniu 2005 roku w kaplicy zamku Windsor. Nowożeńcy nie byli młodzi, poza tym każdy z nich miał za sobą rozwód. Para została pobłogosławiona przez biskupa Canterbury, tylko najbliżsi byli obecni na uroczystości. Warto zauważyć, że w weselu wzięli udział książęta William i Harry, którzy zaaprobowali decyzję ojca i ciepło przyjęli macochę.
Ślub nie był transmitowany w telewizji, ale nakręcono sporo wiadomości. Publiczność zwróciła uwagę na elegancki strój panny młodej: delikatną niebieską satynową sukienkę, jasny, dopasowany płaszcz z tafty, ozdobiony złotym haftem i nietypowe nakrycie głowy z bażantowymi piórami. Kostium w pełni odpowiadał charakterowi imprezy, podkreślał styl i status Camilli oraz idealnie współgrał z wizytówką Karola.
Po ślubie panna młoda otrzymała wszystkie tytuły męża i została nową księżną Walii. Camilla woli jednak nazywać się księżną Kornwalii, aby uniknąć niepotrzebnych skojarzeń i nie szokować opinii publicznej.
