Ogień to takie urządzenie, za pomocą którego można uzyskać ogień. Kiedyś znalazł szerokie zastosowanie jako analog nowoczesnych zapałek i zapalniczek. Najprostszy krzemień można wykonać z kresalu (pilnika z drobnym nacięciem), krzemienia (minerał piryt-siarczek żelaza) i podpałki. Krzemień wyrzeźbi snop iskier uderzając w krzesło, podpałka zaczyna się tlić, po czym pęcznieje wargami, aż wybuchnie ogień. Nawiasem mówiąc, jeśli hubka jest dobrej jakości, płomień może wybuchnąć natychmiast.
Instrukcje
Krok 1
Z krestalem i krzemieniem wszystko jest jasne. Ale co z hubką? Wymaga to materiału włóknistego, który może natychmiast zapalić się od iskier. Od czasów starożytnych do wyrobu hubki używano materiałów roślinnych, specjalnie przetworzonych i przygotowanych. Wymieńmy niektóre z nich: zmiażdżone suche polipory; suszona trawa i mech; igły sosnowe; szyszki jodły; kora brzozy; pył wytwarzany przez chrząszcze stolarskie. Często do produkcji podpałki pobierano zawartość ptasich gniazd, włókna lniane, trociny i wióry drzewne, puszystą watę lub bawełnę, wypaloną tkaninę bawełnianą i woskowany papier.
Krok 2
Ponieważ materiałem hubki jest celuloza roślinna, sucha szmatka (szmaty) jest również uważana za wygodną formę hubki. Tinder musi być wcześniej suchy i spalony, aby w przyszłości natychmiast się zapalił. Tinder (podobnie jak krzemień) jest przechowywany w suchym hermetycznie zamkniętym pojemniku.
Krok 3
Oto, jak możesz zrobić własną hubkę z krzesiwa. Nawiasem mówiąc, krzesiwo zaczęto nazywać krzesiwem właśnie dlatego, że często robiono z niego dobry krzesiwo. Tak więc weź jeden duży grzyb (najlepiej brzozę), a następnie usuń z niego twardą skorupę nożem, a następnie oddziel kurz w miejscu, w którym rozpałka jest przymocowana do drzewa.
Krok 4
Teraz tym samym nożem oddziel gąbczastą część grzyba hubki. Skończysz z częścią „zamszową”. Pokrój tę część na strzępy i gotuj przez 2-4 godziny w roztworze popiołu drzewnego lub jako knot (garść wapna i soli w wiadrze z wodą). Po ugotowaniu osusz talerze, ugniataj je własnymi rękami i ubij drewnianym młotkiem, wykonując z nimi lekkie uderzenia. Taka „szmata” łatwo zacznie się tlić w stanie suchym, nawet z kilku iskier.
