Ten spektakularny i wybitny taniec pewnie podbija przestrzeń świata scenicznego. Muszę powiedzieć, że wielu choreografów nie uważa tego stylu za taniec. Jak mówią, vogue to zestaw plastikowych póz. Ale w ten czy inny sposób kierunek ten zyskuje na popularności i w wielu szkołach tańca uczą tańca modowego.
Historia tańca rozpoczęła się w latach 60. ubiegłego wieku w Ameryce. Pierwotnie był wykonywany na obszarach Ameryki Łacińskiej i Murzynów w Stanach Zjednoczonych. W tym czasie przedstawiciele nietradycyjnej orientacji seksualnej przebierali się w damskie stroje i występowali na balach w Harlemie.
Styl ten zyskał sławę pod koniec lat dziewięćdziesiątych. Spopularyzowała go piosenkarka Madonna i dokumentalny Paris is Burning. Film zdobył wiele nagród, a modny styl na stałe zagościł w dyskotekach i szkołach tańca. Do dziś zyskuje na popularności.
Za jej założyciela uważany jest tancerz Willie Ninja. To on połączył niezwykłe postawy, chód i gwałtowne ruchy modelek z magazynu Vogue w cały spektakl.
Charakterystyczną cechą tańca jest nagłe zamrożenie tancerza w jednej z pozycji na chwilę, a następnie kontynuacja ruchu. Tancerka prezentuje zmanierowane pozy przypominające fotografie gwiazd filmowych. Wykorzystywany jest również pretensjonalny chód modelek na wybiegu.
Styl początkowo nosił nazwę Prezentacja, a następnie Wydajność. Ten niezwykły styl wymaga od tancerza ujawnienia i wykorzystania wszystkich swoich talentów aktorskich i kreatywności. Improwizacja zajmuje w niej znaczące miejsce.
