Ten starożytny instrument muzyczny jest nadal używany jako rytuał w niektórych kulturach.
Ten starożytny instrument muzyczny można znaleźć w kulturze wielu narodów świata pod różnymi nazwami. Nazwa „harfa żydowska” pochodzi od starożytnego słowiańskiego słowa „varga”, co oznacza „usta”.
Uważa się, że harfa żydowska pochodzi z drzewa roztrzaskanego przez piorun, które brzmiało na wietrze.
Harfa żydowska wygląda bardzo prosto. Przypomina nieco klucz z językiem, jednak pomimo pozornej prostoty mistrzowie harfy żydowskiej potrafią nawet przekazać dźwięki dzikiej przyrody i ludzkiej mowy. Na przykład imitacje śpiewu skowronka, głosu gęsi, kukułki i dźwięku dzięcioła są uważane za klasyczne techniki gry na tym niesamowitym instrumencie muzycznym.
Klasyczna harfa żydowska wykonana jest z drewna, kości, dziś wykonuje się również harfy metalowe.
Warto zauważyć, że harfa żydowska nie jest instrumentem samobrzmiącym. Muzyk, który bierze harfę żydowską, będzie jej częścią, ponieważ jama ustna podczas gry na harfie będzie pełnić rolę rezonatora.
Inne nazwy harfy żydowskiej:
- khomus - w Jakucji,
- demir-khomus - w Baszkirii,
- timir-khomus - w Chakasji,
- tumran - w Okręgu Autonomicznym Chanty-Mansyjski,
- komus - w Ałtaju,
- kousiang - w Chinach,
- mukkuri - w Japonii,
- maultrommel - w Austrii, a także w Niemczech.
