Anime jest popularne na całym świecie. Specyficzny gatunek sztuki i odciski na różnorodnych wątkach narzucają szczególne. Często to właśnie ta cecha wyznacza ogólny styl budowy i główne kamienie milowe serii.
Anime dzieli się na zabawne, filozoficzne i smutne. Spośród tych ostatnich wyróżnia się TOP-5, to najbardziej tragiczne filmy.
Grób świetlików
Najsmutniejsze pełnometrażowe anime inspirowane wydarzeniami II wojny światowej. Fabuła oparta jest na autobiograficznej twórczości Akiyuki Nosaki. W nim autor opisuje śmierć własnej rodziny.
Powieść została opublikowana w 1967 roku, anime oparte na jej fabule pokazano w 1988 roku. Film opowiada historię nastolatka o imieniu Seita. Wraz z młodszą siostrą Setsuko został sam, matka zmarła, ojciec na froncie. Nieszczęsne dzieci muszą przetrwać same.
Krewny zabiera je na utrzymanie. Jednak zahartowana w czasie wojny kobieta jest zbyt niegrzeczna wobec dzieci. Wyrzuca chłopcu, że musi zarobić na siebie. Brat i siostra przeprowadzają się do opuszczonego schronu przeciwbombowego
Mija trochę czasu, a dziewczyna zachoruje. Nawet lekarz nie może jej pomóc. Wtedy z frontu nadchodzą informacje o rychłej kapitulacji Japonii. Seita popada w rozpacz. Próbuje uratować Setsuko, co jest niemożliwe. To najbardziej dramatyczne ujęcia. W końcowej scenie filmu duchy siostry i brata opowiadają swoją historię świetlikom i w milczeniu spoglądają na ich niegdyś rodzinne miasto.
Na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Dziecięcych w Chicago w 1994 roku Grobowiec świetlików otrzymał dwie główne nagrody. Film został nagrodzony Błękitną Wstążką, Nagrodą Specjalną Japońskiego Stowarzyszenia Krytyków.
Tokio Ósemka
Emocjonalne anime inspirowane straszliwym trzęsieniem ziemi. Twórcy serii Tachibana Masaki zdołał jak najdokładniej zdradzić uczucia ludzi, którzy stali się zakładnikami naturalnego kataklizmu. Główny bohater filmu, w imieniu którego prowadzona jest narracja, Mirai Onozawa, uczeń liceum.
Większość czasu spędza w domu. Dziewczyna zapisuje wydarzenia w elektronicznym pamiętniku. Nie rozpieszcza jej uwaga rodziców: zarówno ojciec, jak i matka pracują za dużo, aby dzieci (Mirai ma młodszego brata) niczego nie potrzebowały. Dziewczyna doskonale rozumie, co nimi kieruje, ale dorośli nadal ją obrażają.
Wraz z nadejściem wakacji w mieście rozpoczyna się wystawa robotyki. Mój brat naprawdę chce ją odwiedzić. Odpowiedzialność spoczywa na Mirai. Dzieci dotarły na zaplanowane wydarzenie i dobrze by się bawiły, ale trzęsienie ziemi pomieszało wszystko. Wstrząs Osiem Dzwonów zniszczył wiele budynków. Dzieci będą musiały wyjść i znaleźć własny dom.
Bohaterska odyseja po raz kolejny ukazuje widzowi konfrontację ślepego żywiołu z ludzkim duchem. W Kraju Kwitnącej Wiśni takie kataklizmy są powszechne.
Mieszkańcy Japonii często muszą być ofiarami trzęsień ziemi. Reżyserowi udało się nie tylko zobrazować klęskę żywiołową. Potrafił pokazać ludziom, którzy znaleźli się w jego sercu, ich tragedię. Mimo wszystko wszyscy nie stracili nadziei na zbawienie.
Wysokości
Film fabularny Dazaki Osamu, pokazany po raz pierwszy w 2005 roku, zasługuje na prawo do umieszczenia w TOP 5 najsmutniejszych anime. Zgodnie z fabułą, kiedyś w Japonii żyły skrzydlate dziewice, stworzenia obdarzone niesamowitymi zdolnościami. Ich misją było pomaganie ludziom.
Jednak władcy kraju wykorzystali swój dar tylko jako tajną broń. Interes ludzki stał się przyczyną chorób istot świetlnych i ich masowej śmierci. Ocalał jedyny przedstawiciel niegdyś licznej rasy. Ale jest też uwięziona.
Samuraj i jego żona poznali dziewczynę. Między nimi powstał silny duchowy związek. Nikt nie może go rozerwać. Minęło dużo czasu, ale potomkowie człowieka nie stracili nadziei na spotkanie z tym bardzo skrzydlatym stworzeniem, które migrowało na niebiańskie wyżyny.
Yukito Kunisaki wyruszył w podróż po śmierci matki. Zarabia na pokazach kukiełkowych. W malowniczym miasteczku na wybrzeżu oceanu spotyka Misuzu. Dziewczyna udzieliła schronienia nieznajomemu w swoim domu. Yukito staje się jedyną bliską jej osobą.
Gość ze zdumieniem dowiaduje się, że jego nowy znajomy ma niezwykłe sny. W nich Misudzu wznosi się w niebo, a jej skrzydła rozpościerają się za nią. Podróżnik jest zamyślony, nie rozumie, czy jego poszukiwania dobiegają końca, czy są nieskończone jak niebiańskie wyżyny.
Klanada
Po japońsku clannad oznacza rodzinę. Wzruszająca i słodka historia obejmująca dwa sezony. Muszę zobaczyć oba. Główny bohater, uczeń liceum Tomoya Okazaki. Chłopiec dawno stracił matkę, jego relacje z ojcem są bardzo trudne.
Do szkoły przychodzi facet, żeby wędrować po korytarzach. Podobno jest niemiłosierny i zuchwały. Tomoya komunikuje się tylko ze swoim przyjacielem Sunoharą. Facet nie rozumie, dlaczego żyje i dlaczego musi się uczyć.
Pewnego dnia, niedaleko szkoły, spotkał nieśmiałą, uduchowioną dziewczynę Nagisę Furukawę. Od tego momentu życie bohatera się zmieniło. Zaczął komunikować się z rówieśnikami.
Anime opowiada o dorastaniu, późniejszym życiu chłopaków. Na pierwszy rzut oka wszystko jest dość banalne, nic szczególnie ekscytującego. Jednak bliżej środka pomysł filmowców zaczyna się rozwijać. W drugim sezonie intensywność namiętności osiąga apogeum.
Publiczność na początku jest oszczędzona. Nawet pierwszy sezon kończy się dobrym zakończeniem. Ale wtedy zaczynają się emocje. Każda postać jest w pełni ujawniona. Wszystkie nie przypominają bezstronnych masek. Każdy ma swoją historię i przeznaczenie. To już rzadkość nawet jak na klimatyczne anime. Uderzające jest zakończenie serii. To dzięki niej „Clannad” wyróżnia się w morzu romantycznego anime. Zakończenie jest równie radosne, co tragiczne. Wciąż jest nadzieja na cud, ale cuda są takie, że można za nie cierpieć.
Pięć centymetrów na sekundę
Tytuł filmu to szybkość, z jaką płatki opadają z kwiatów wiśni. Na obrazku są trzy połączone ze sobą części. Każdy opowiada o pewnym etapie życia. Twórczość reżysera Makoto Shinkaia ukazuje łańcuch historii o oddaleniu, smutnej miłości.
Pierwsza część, „An Excerpt of Sakura Blossoms”, opowiada historię dwóch uczniów szkoły podstawowej, Takagi Tohno i Akari Shinohary. Rodziny dzieci często się przeprowadzają, dzieci muszą przyzwyczaić się do nowej szkoły i kolegów z klasy. Raz z tą samą klasą szybko się zaprzyjaźnili. Dlatego ruch Akari był prawdziwym szokiem dla obu.
Jedynym środkiem komunikacji dla nich były listy. Udało im się poznać po dzieciństwie. Nastolatek Takagi przyjechał pociągiem odwiedzić Akari. Zdał sobie sprawę, że traci coś drogiego. Bratnie dusze powiedziały sobie nawzajem, co powinny. Historia opowiada o tym, jak całe życie zmienia się od jednej decyzji.
Druga część, „Kosmonauta”, opowiada o uczniu liceum Takagi. Kolega z klasy zakochuje się w facecie tęskniącym za przeszłością. Kanae jest zbyt nieśmiała, by mówić o swoich uczuciach. Dopiero na krótko przed maturą dziewczyna postanawia napisać list do młodzieńca.
Ostatnia część trylogii to „Na platformie”. Kontakty Akari i Takagiego zostały utracone. Facet poszedł na studia po szkole, został programistą w dużej firmie. Ale prestiżowa praca nie przynosi radości. Ciągle myśli o Akari, ich wspólnym czasie. Młody człowiek z przerażeniem uświadamia sobie, że cały czas starał się złapać coś idealnego, co ciągle mu umykało. Ale właśnie tego mu brakuje.
Takagi zrywa ze swoją dziewczyną, rzuca pracę. Pewnego dnia na przejeździe kolejowym widzi Akari. Ich spojrzenia miały się spotkać, ale z powodu pędzących między nimi pociągów Takagi nie był w stanie jej zawołać. Dziewczyna wyszła. Takagi zdaje sobie sprawę, że lepiej iść w przyszłość, a przeszłość pozostaje z nim. To prawda, że wspomnienia smutnej miłości z tej decyzji nie stają się mniej gorzkie.
Zrodzone jako adaptacja komiksów anime z czasem ewoluowało w prawdziwą kulturę. Ten gatunek jest lubiany bez względu na wiek i płeć. Anime, prowadzące do łez, romantyczne, najbardziej przygnębiające i bardzo zabawne, z epicką fabułą i poruszające dla wszystkich. Japońska animacja to świat bez granic z własną historią.
