Imię osoby w prawosławiu odzwierciedla sakrament wyjątkowej, cennej osoby, zakłada osobistą komunikację z Bogiem. Siła imienia jest tak wielka, że na przykład świętość ikon jest ważna tylko wtedy, gdy twarz świętego jest „potwierdzona” jego pisemnym imieniem.
Instrukcje
Krok 1
Tradycja nazywania dzieci na cześć świętych prawosławnych sięga czasów starożytnej Rusi. Dziecku nadano imię świętego, którego pamięć obchodzono ósmego dnia po urodzeniu dziecka (ósmy dzień to specjalny prawosławny symbol oznaczający Królestwo Niebieskie).
Krok 2
Później zaczęli odchodzić od tej tradycji, a rodzice nadali dziecku imię tego świętego, którego życie i czyny były im szczególnie bliskie i pełne czci. Ten święty stał się patronem niemowlęcia. Wierzono, że patron zsyła szczególną łaskę osobom noszącym jego imię.
Krok 3
Obecnie tradycja imienin (obchodów Dnia Anioła - dnia pamięci patrona) dopiero odradza się. Jak dowiedzieć się, kim są ich święci i w jaki dzień obchodzone są jego imieniny?
Krok 4
Jeśli imię danej osoby jest w okresie Bożego Narodzenia, możesz wybrać dowolnego świętego, którego pamięć obchodzona jest następnego dnia po urodzeniu lub chrzcie tej osoby. Jeśli imię nie jest w okresie Bożego Narodzenia, musisz skontaktować się z kościołem, w którym odbył się chrzest. Należy prowadzić ewidencję przebiegu chrztu oraz imię patrona.
Krok 5
Jeśli nie można iść do kościoła, możesz samodzielnie wybrać dowolnego świętego na patrona. Trzeba studiować życie świętych, wybrać tego, który jest najbliższy w poglądach i świętych czynach.
Krok 6
Zgodnie z uczynkami świętego na jego drodze życiowej można wybrać patrona danego zawodu. Na przykład marynarze z czasów starożytnych czcili św. Mikołaja Cudotwórcę. Uważa się, że modlitewny apel do patrona daje siłę w trudnej sytuacji.
Krok 7
Nie trzeba dodawać, że wierzący dobrze zna ścieżkę życia swojego patrona i trzyma w domu ikonę z twarzą. Życie patrona jest przykładem i źródłem inspiracji.
