Fajka to zbiorcza nazwa dla pokrewnych instrumentów dętych, podobna do fletu blokowego. Rury mają różne długości i mogą mieć różne rozmieszczenie otworów. Jednak techniki gry na takich instrumentach są takie same dla różnych narodów. Zasada działania opiera się na oscylacji słupa powietrza, którego długość zmienia się w zależności od ułożenia palców.
Czy to jest to konieczne
- - rura;
- - wyznacznik palcowania dla fletu blokowego;
- - Wirtualna klawiatura;
- - kamerton.
Instrukcje
Krok 1
Zobacz, ile otworów ma twoja rura i gdzie się znajdują. Od tego zależy pozycja palców podczas gry. Jeśli na spodzie instrumentu znajduje się otwór, należy go ścisnąć kciukiem lewej ręki. W przypadku braku takiego otworu palec ten po prostu podpiera rurę od dołu. W każdym razie lewa ręka jest bliżej ust. Palec wskazujący lewej ręki zaciska otwór najbliżej ust, środkowy - następny itd. Mały palec nie jest zaangażowany w ten proces. Jeśli jest więcej niż cztery dziury, piąta pokrywa palec wskazujący prawej ręki. Niektóre rury mają z boku szereg otworów. Ale w każdym razie lewa ręka jest bliżej ust, to znaczy nad prawą.
Krok 2
Naucz się brać oddech i wydychać prawidłowo. Weź krótkie, głębokie oddechy, jakby śpiewał. Powietrze wydychane jest powoli i równomiernie. Ćwicz oddychanie bez instrumentu, zanim spróbujesz wydać pierwszy dźwięk. Dmuchnij w ustnik instrumentu bez ściskania otworów. Nie rozpaczaj, jeśli natychmiast poczujesz świszczący oddech i gwizd. Oznacza to, że nie znalazłeś prawidłowej pozycji rurki w stosunku do ust. Zmieniaj go, aż usłyszysz wyraźne brzęczenie.
Krok 3
Kiedy już opanujesz dźwięk otwierający, spróbuj po kolei zakrywać różne otwory palcami. Uzyskaj płynny, ciągły dźwięk za każdym razem. Nie powinno się załamywać, przechodzić w świszczący oddech i gwizdy. Jeśli potrzebujesz krótszego dźwięku, nie przerywaj oddechu, tylko zakryj językiem otwór ustnika. Jeśli szybko otworzysz i zamkniesz tę dziurę językiem, dostaniesz tremolo. Możesz również użyć tej techniki.
Krok 4
Aby nauczyć się dobierać melodie, trzeba znać strukturę skali. Jeśli masz pod ręką pianino i syntezator, naciśnij kolejno biały i czarny klawisz pierwszej oktawy (jest pośrodku, przy fortepianie zwykle zamek znajduje się naprzeciwko D pierwszej oktawy). Odstęp między sąsiednimi klawiszami, niezależnie od tego, czy są białe czy czarne, wynosi dokładnie pół tonu. Spróbuj znaleźć takie same odstępy na rurze. Jako odniesienie możesz użyć przewodnika palcowania dla flet prosty sopranowy. Nawet jeśli położenie otworów na twojej piszczałce jest inne, będziesz w stanie zrozumieć zasadę grania tonu lub półtonu.
Krok 5
Bardzo przydatne jest zrozumienie struktury gam durowych i molowych. Najwygodniejszym sposobem na to jest użycie jako przykładu gamy C-dur, ponieważ wszystko grane jest na białych klawiszach. Między do i re, jak również między re i mi istnieje odległość 1 tonu. Pomiędzy E i F nie ma czarnych klawiszy, więc jest między nimi tylko pół tonu. W grupie z trzema czarnymi klawiszami kolejność jest następująca: ton, ton, ton, półton. Wszystkie wagi główne są zbudowane według tego schematu. Naucz się rozróżniać między tonem a półtonem ze słuchu i spróbuj grać skalę w stałym interwale. Określ, na jakiej zasadzie zbudowany jest naturalny minor i zrób to samo. Najwygodniejszym kluczem do analizy jest tonacja a-moll.
