Bert Lancaster to amerykański aktor, znany z filmów „Lampart”, „Procesy norymberskie”, „Portret rodzinny we wnętrzu”. Wykonawca otrzymał Złoty Glob, Oscar. Zagrał w ponad dziewięćdziesięciu filmach.
Przez cały czas działalności filmowej utalentowanemu aktorowi udało się przymierzyć i ucieleśnić niesamowite obrazy.
Dzieciństwo i młodość
Na samym początku listopada 1913 w Los Angeles urodził się Bert Lancaster. Ojciec chłopca był listonoszem, jego matka prowadziła dom. Ponieważ rodzina nie była w żaden sposób związana ze światem kina, dziecko od wczesnego dzieciństwa nawet nie myślało o karierze filmowej.
Przyszła celebrytka była zafascynowana sportem. W dużej mierze przyczyniły się do tego cechy fizyczne chłopca. Przez wiele lat kochał baseball. Często Lancaster poświęcał lekcje szkolne jako ofiarę.
Zajęcia sportowe doprowadziły do podjęcia decyzji o nauczaniu wychowania fizycznego. Ale Bert bardzo szybko znudził się college'em. Po wydaleniu młody człowiek poszedł do akrobatów cyrkowych. Udało mu się stworzyć własną trupę. To prawda, że nie istniała długo.
Koniec tak dobrze rozpoczętej kariery położyła poważna kontuzja ręki. Przejściowo Bert pracował jako kierownik w supermarkecie, potem został kierownikiem biura koncertowego. Druga wojna światowa poważnie zmieniła plany na przyszłość.
Młody człowiek na froncie zaczął brać udział w brygadzie popowej, podnosząc morale amerykańskich żołnierzy. Uczestnicy odwiedzili Australię, Afrykę Północną, Włochy. Młodemu aktorowi ufano tylko w występach akrobatycznych.
Aspirującego performera w latach powojennych zauważył asystent reżysera teatralnego. Lancaster przyjął jego zaproszenie. W rezultacie Bert po raz pierwszy wziął udział w spektaklu.
Droga do świata kina
Debiutem młodego człowieka była produkcja The Sounds of the Hunt na Broadwayu. W nim Lancaster dostał rolę uroczego wojskowego. Przedstawienie wywołało burzę oburzenia krytyków. Jednak jednogłośnie wypowiadali się pozytywnie o debiutancie.
„Sounds of the Hunt” stał się rodzajem biletu do kinowego i teatralnego świata. Po występie Bert otrzymał od razu kilka zaproszeń do występów w filmach.
Decydujący młody człowiek przerwał swój wybór na "Desert Fury". To prawda, że dramat z kryminalnymi uprzedzeniami nie odniósł sukcesu publiczności. Ale początkujący aktor, który wykonał świetną robotę w grze, został zauważony przez innych reżyserów.
Pierwsza godna uwagi rola pojawiła się w Lancaster w 1946 roku. Film „Zabójcy” Roberta Siodmaka pojawił się w filmowym portfolio uroczego artysty. Bert dostał w nim wizerunek odważnego, ale zbyt naiwnego zabójcy.
Postać spodobała się wielu widzom. W następnym roku Bertowi zaproponowano podobną postać w filmie Brute Force. Ale tym razem młody aktor grał już niewinnego skazańca. Dramaty Sorry, Wrong Number i Criss-Cross odniosły sukces.
Wspinając się po drabinie sukcesu, performerowi powierzono przede wszystkim rolę silnych fizycznie ludzi, którzy znaleźli się w ekstremalnych warunkach i zmuszeni byli sami się z nich wydostać.
W latach pięćdziesiątych Lancaster był bardzo często filmowany. Wśród najbardziej udanych filmów znalazł się film „Ogień i strzała”. Aktorowi udało się wcielić się w rolę włoskiego Robin Hooda, który bronił pokrzywdzonych w XII wieku.
Cyrkowa przeszłość wykonawcy przyczyniła się do samodzielnego wykonywania akrobacji akrobatycznych. Na zdjęciu było ich mnóstwo.
Sukces i uznanie
Wizerunek Indianina Massai stał się kolejnym potwierdzeniem talentu aktora. Zagrał trudną postać w filmie przygodowym „Apacz” Roberta Aldricha.
Obraz opowiadał o problemach rdzennej ludności Stanów, gnębionej przez białych Amerykanów. Widz został podbity przez ekscytującą fabułę, a mnogość trików z pościgami sprawiła, że taśma osiągnęła największy zysk.
Projekt filmowy „Od teraz i na zawsze” z 1953 roku przedstawił celebrytom nominację do Oscara. Po filmie Bert otrzymał tytuł symbolu seksu w Ameryce. Wykonawca nie rozstawał się z tym tytułem przez wiele lat. Jedna z najbardziej zmysłowych scen w historii kina wciąż nazywana jest namiętnym pocałunkiem bohatera z jego partnerką w filmie.
W 1960 roku gwiazdor otrzymał Oscara za film Elmer Gantry. Bert dostał obraz wędrownego szarlatana, który zakochał się w tajemniczym nieznajomym, którego spotkał po drodze.
Krytycy wysoko ocenili psychologię w twórczości gwiazdy w dramatach filmowych „Procesy norymberskie” i „Siedem dni w maju”. Fiolka Lancastera była mocno osadzona i zmęczona. Chcąc zmienić zdanie na swój temat, aktor rozpoczął współpracę z reżyserami z Europy.
Bert stał się jednym z ulubionych wykonawców Viscontiego i Bertolucciego. Publiczność była zszokowana jego wcieleniem dziedzicznego arystokraty Sycylii w filmie „Leopard”.
Po sześćdziesięciu latach pracy w kinie Bert nie zatrzymał się. W latach 70-80 jego głównym osiągnięciem były zdjęcia do „Nieznanej wojny”.
Film relacjonował wydarzenia na froncie wschodnim. Obraz był wspólnym dziełem ZSRR i USA. Bert działał jako narrator.
Życie osobiste
Wykonawca kilkakrotnie wychodził za mąż. Jego pierwszą żoną była gimnastyczka June Ernst. W 1946 roku kochankowie zostali małżonkami. Kilka lat później mąż i żona rozwiedli się: przyczyną była zazdrość żony i organizowane przez nią konflikty.
Norma Anderson zwróciła uwagę Lancastera w 1943 roku. Poznał ją podczas występów w brygadzie frontowej. Aktor nie był jeszcze gwiazdą filmową. Ślub odbył się w 1946 roku. Związek trwał do 1969 roku. W małżeństwie nowożeńcom udało się zdobyć pięcioro dzieci.
Przez całe życie Bert miał z nimi doskonałe relacje. Wykonawca mógł ponownie zdecydować się na małżeństwo w 1990 roku. Susan Martin została jego wybranką. Nie należała do świata kina. Przed ślubem zakochani przez kilka lat żyli w cywilnym małżeństwie.
Razem pozostali do śmierci Berta. Susan sama opiekowała się chorym mężem. W 1983 Lancaster doznał kilku mikrozawałów, z powodu których musiał przejść operację. W 1988 roku aktor nalegał na udział w kampanii przeciw koloryzacji zdjęć z lat 30. i 40.
Wykonawca nie patrzył na własne problemy zdrowotne i poszedł do udziału. W 1990 roku Bert doznał ciężkiego udaru mózgu. W rezultacie został częściowo sparaliżowany i stracił mowę. Nigdy nie wrócił do strzelaniny.
Lancaster zmarł w październiku 1994 roku. Aktor surowo zabronił nabożeństwa żałobnego na własną rękę, ponieważ nigdy nie lubił smutnych ceremonii.
