Akord to kombinacja trzech lub więcej dźwięków, które są lub mogą być ułożone w tercje. Istnieją dwa główne sposoby pisania akordów - szczegółowy, ale niewygodny zapis muzyczny i krótkie litery. Przenoszenie nagrania z jednego systemu do drugiego wymaga trochę umiejętności.
Instrukcje
Krok 1
Wszystkie notatki w systemie literowym są oznaczone specjalnym znakiem: A - „la”, H (w systemie pop B) - „si”, C - „do”, D - „re”, E - „mi”, F - "fa", G - "sól". W klasycznym systemie łacińskiego I, zgodnie z jedną ze starożytnych skal, oznacza się nutę „B-flat”, a akordy durowe pisane są dużymi literami lub z dopiskiem „dur”: „Adur” lub „A”, „Cdur” lub „C”. Małe akordy są pisane małymi literami lub mają dopisek „mol”: „a”, „amol”, „Amol”.
Krok 2
Znaki przemienne „ostry” i „płaski” oznaczają odpowiednio „is” i „es”: „fis-mol” – w fis-moll, „Des dur” – w Des-dur. Wyjątki dla „E flat” i „A flat”: Es, As (litera „e” znika).
Krok 3
Umieść klucz wiolinowy na początku pięciolinii (w razie potrzeby góra, bas, alt). Następnie w odpowiednim miejscu na pięciolinii umieść dolną nutę akordu - nosi ona jej imię. Na przykład w a-moll dolna nuta to „la”. W kluczu wiolinowym „la” pierwszej oktawy jest zapisane między drugim a trzecim wierszem od dołu.
Krok 4
Pozostałe nuty są umieszczone na trzeciej: „C” między środkową a drugą linijką od góry, „E” pod górną linijką. Lokalizacja po kroku. Zauważ, że wszystkie nuty są umieszczone pomiędzy linijkami. Jednocześnie, pisząc akord w sposób rozszerzony, na pierwszej linijce dodatkowej od góry należałoby dodatkowo dopisać nutę „A” drugiej oktawy.
Krok 5
Sprawdź kompozycję interwałową akordu. W akordzie molowym dolna tercja jest molowa (półtora tonu). Jest właśnie taki odstęp między „la” a „do”. W akordzie A-dur znak ostry musiałby być umieszczony przed C. Druga tercja w molowym jest duża (dwa tony), co odpowiada interwałowi „C” - „E”. W dur, ta trzecia byłaby mała ("cis" - "mi")
Pomiędzy skrajnymi nutami ("la" - "mi") znajduje się czysta kwinta (trzy i pół tonu).
Krok 6
Oprócz prostych akordów durowych i molowych używany jest tak zwany akord durowy septymowy, oznaczony wielką literą i siódemką w postaci indeksu dolnego (na przykład A7 to akord septymowy molowy z „A”). Składa się z czterech nut ułożonych w tercje. Kompozycja interwałowa takiego akordu to tercja wielka, tercja mała, tercja mała. Pomiędzy ekstremami znajduje się septym molowy (stąd nazwa akordu). Na przykład z „la” taki akord jest budowany zgodnie z nutami: „la”, „c-sharp”, „mi”, „sol”.
