Hans Walter Konrad Veidt to niemiecki aktor filmowy i teatralny najbardziej znany z ról w filmach Anders als die Andern, Gabinecie doktora Caligari i Casablance. Posiadając wyjątkową mimikę twarzy, zagrał w filmie „Człowiek, który się śmieje” i otrzymał przydomek o tym samym tytule „Człowiek, który się śmieje”.
Biografia
Konrad Veidt urodził się 22 stycznia 1893 r. w burżuazyjnej dzielnicy Berlina w Niemczech jako syn Amalii Marie i Philipa Heinricha Veidtów. Jego rodzina była luterańska. Konrad uczył się w gimnazjum Hohenzollernów w Berlinie, ale go nie ukończył, odmawiając zdania matury. Następnie wstąpił do szkoły teatralnej austriackiego reżysera Maxa Reinhardta. Od maja 1913 brał udział w małych produkcjach, ale nie trwało to długo.
W 1914 roku Feidt poznał niemiecką aktorkę, piosenkarkę Lucy Mannheim, z którą nawiązał związek, a 28 stycznia został wcielony do wojska podczas I wojny światowej. W 1915 został wysłany na front wschodni jako podoficer i brał udział w Bitwie Warszawskiej. Po tym nastąpił trudny okres życia związany z przenoszeniem chorób, takich jak żółtaczka i zapalenie płuc. Konrad został ewakuowany do szpitala nad Bałtykiem, a następnie wysłany do służby jako stajenny w Tilsit.
Podczas powrotu do zdrowia Konrad otrzymał list od ukochanej, że znalazła pracę w Libau. Zgłosił się do teatru Libau, ale nie dostał się tam. Ponieważ jego stan nie uległ poprawie, wojsko pozwoliło mu wstąpić do teatru, aby mógł zabawiać żołnierzy. W produkcjach pierwszoplanowych grał swoje pierwsze poważne role klasyczne. W takim miejscowym teatrze przebywał do ok. 1916 r., a następnie wstąpił do trupy teatru w Lipawie. Podczas występów Conrad musiał rozstać się z Lucy Mageme. Pod koniec 1916 został ponownie zbadany przez wojsko i uznany za niezdolnego do służby, aw styczniu 1917 został całkowicie zwolniony. Veidt wrócił do Berlina, aby kontynuować karierę aktorską.
Feidt ponownie dołączył do trupy Maxa Reinhardta, gdzie jego partnerami byli Emil Jannings, Werner Kraus i Paul Wegener, a od 1919 do 1923 brał udział w przedstawieniach różnych berlińskich teatrów.
Życie osobiste
W ciągu swojego stosunkowo krótkiego życia Konrad Veidt trzykrotnie ożenił się. Pierwszym towarzyszem był artysta kabaretowy Augusta Hall, znany jako „Gussy”. Ślub odbył się 18 czerwca 1918 roku, ale cztery lata później para rozwiodła się. Augusta później poślubiła niemieckiego aktora Emila Janningsa.
Druga żona Feidta, Felicitas Radke, pochodziła z arystokratycznej rodziny, pobrali się w 1923 roku. To małżeństwo zostało naznaczone pojawieniem się córki Vera Viola Maria, która urodziła się 10 sierpnia 1925 roku.
Ostatni raz poślubił węgierską Żydówkę Ilonę Prager w 1933 roku. Byli razem aż do jego śmierci.
Kariera
Od 1916 roku aż do śmierci Konrad Veidt zagrał w ponad 100 filmach. W przeciwieństwie do większości swoich rodaków i kolegów Veidtowi udało się zrobić w Hollywood dwie różne kariery zawodowe: pierwsza była w latach dwudziestych – epoce milczenia, druga w latach trzydziestych i czterdziestych, po przejęciu przez hitlerowców Haremanii i Europy. Był międzynarodową gwiazdą kina niemego, kiedy brak mowy nie był przeszkodą dla aktorów. Mieszkał w Hollywood przez kilka lat po tym, jak został zwerbowany przez Johna Barrymore'a. Jego druga kariera w Hollywood rozpoczęła się po tym, jak został zmuszony do opuszczenia kraju, najpierw w Anglii, a potem w Kalifornii.
Pod koniec 1916 roku Feidt zadebiutował w filmie. Jego kariera rozpoczęła się od współpracy z reżyserem Richardem Oswaldem, który wyznaczał mu różne role w swoich produkcjach. W 1919 roku niejednoznaczną reakcję wywołał film „Anders als die Andern”, w którym aspirujący aktor zagrał homoseksualnego skrzypka Paula Kernera, który w wyniku szantażu popełnia samobójstwo.
Początkowo Feidt grał role tyranów i szalonych morderców od Iwana Groźnego po pana Hyde'a w niemieckich filmach niemych, ale później udało mu się zagrać Fryderyka Chopina, Lorda Nelsona i Don Carlosa. Innym z wczesnych dzieł była sztuka „Gabinet doktora Caligari” w reżyserii Roberta Wien, w której Feidt ponownie dostał niezbyt przyjemną rolę mordercy-somnambulisty Cesare. Ta produkcja należy do klasyki niemieckiego ekspresjonizmu filmowego.
Po tym następuje główna rola oszpeconego artysty cyrkowego w filmie „Człowiek, który się śmieje”. Twarz z wyciętym permanentnie uśmiechem była wizualną inspiracją dla nikczemnego „Jokera” Batmana, stworzonego w 1940 roku przez Billa Fingera. Feidt zagrał także w innych niemych horrorach, takich jak „Ręce Orlaca”, „Uczeń z Pragi” i „Waxworks”.
W 1939 roku Konrad Veidt otrzymał obywatelstwo brytyjskie. W 1940 przeniósł się do Hollywood i dalej występował w filmach, grając głównie role nazistów. Najsłynniejszą z nich jest rola majora Strassera w „Casablance”. Ten hollywoodzki dramat romantyczny z 1942 r. w reżyserii Michaela Curtisa, z Humphreyem Bogartem i Ingrid Bergman w rolach głównych. Fabuła koncentruje się na wewnętrznym konflikcie mężczyzny, który musi wybierać między obowiązkiem a uczuciem, między ukochaną kobietą a potrzebą pomocy jej i jej mężowi, liderowi ruchu oporu, uciec z Casablanki, by kontynuować walkę z nazistami.
Konrad Veidt zmarł 3 kwietnia 1943 roku na atak serca podczas gry w golfa w Riviera Country Club w Los Angeles z piosenkarzem Arthurem Fieldsem i jego osobistym lekarzem, dr Bergmanem, którzy ogłosili jego śmierć. Veidt miał 50 lat. W 1998 roku jego prochy zostały umieszczone w niszy kolumbarium w krematorium Golders Green w północnym Londynie.
Emigracja
Feidt był pasjonatem reżimu nazistowskiego i przekazał dużą część swojej osobistej fortuny Wielkiej Brytanii na pomoc w wojnie. Wkrótce po tym, jak partia nazistowska przejęła władzę w Niemczech, a Joseph Goebbels zaczął czyścić przemysł filmowy z sympatyków nazizmu i Żydów, Konrad, następnie żonaty z Eloną Prager, wyemigrował do Wielkiej Brytanii, aby uniknąć jakichkolwiek szykan. Goebbels wprowadził „kwestionariusz rasowy”, w którym wszyscy pracownicy niemieckiego przemysłu filmowego musieli zadeklarować swoją „rasę”, aby kontynuować pracę. Kiedy Veidt wypełnił ankietę, odpowiedział, że jest Żydem, chociaż nie był. Jego żona była Żydówką, a Veidt nie porzucił swojej ukochanej kobiety. Ponadto aktor, który nie był zwolennikiem antysemityzmu, chciał okazać solidarność z niemiecką społecznością żydowską, która wiosną 1933 r. została pozbawiona praw wyborczych.
