François Perier był szczególnie popularny we Francji w latach 50. i 70. XX wieku. Jego najbardziej godne uwagi dzieła to „Orfeusz”, „Noce Kabirii”, „Zeta”. Najbardziej znana była jego rola prawnika Terrazini w serialu telewizyjnym „Octopus”.
François Pillu urodził się w 1919 roku. Wcześnie zaczął uczęszczać do kół teatralnych założonych przez słynnego artystę René Simona. W Konserwatorium Sztuki Dramatycznej liceum dla początkujących otrzyma dokładniejsze wykształcenie.
Start Star Trek
François ma to szczęście, że wziął udział w świetnym kursie. Reżyser Gerard Ury, twórca Zastrzyku parasola, Długiego spaceru i Razini, był w tym samym wejściu. Kolega z klasy Perriera był także Bernard Blier, znany z „Les Miserables”, „Marriage Agency”.
Po ukończeniu studiów Perrier wziął udział w spektaklu teatralnym Sartre'a „Brudne ręce” na obraz Victora Hugo. Premiera odbyła się w 1948 roku.
Kreatywność w kinie zaczęła się jeszcze wcześniej. François został zaproszony do działania w 1938 roku. Artysta zadebiutował w dramacie Carne'a „North Hotel”. Taśma opowiadała o ciągle zmieniających się właścicielach i gościach jednego z paryskich hoteli. Perrier zagrał jednego z mieszkańców hotelu, młodego człowieka o imieniu Adrien. Reżyserzy od razu zauważyli talent artystyczny debiutanta.
Perriera wyróżniała pomysłowość w kadrze, lekkość i ostrość. Prawdziwa sława artysty zaczęła się wraz z końcem II wojny światowej. Wykonawca szybko stał się gwiazdą kina rosyjskiego. Zagrał w ponad stu filmach.
Praca w filmie „Orfeusz” okazała się poważnym sukcesem. Serial fantasy był pomysłem Jeana Cocteau. W 1950 roku surrealistyczna fantazja została oparta na słynnym micie Orfeusza. Akcja została przeniesiona do teraźniejszości.
Godne uwagi prace
W wykonaniu Jeana Maraisa Orfeusz jest tajemniczą księżniczką, która przeszła przez lustro. Szybko stało się jasne dla widzów, że jest to rodzaj portalu, przez który przechodzi Śmierć. Osoba rozumie starzenie się, ledwo patrząc na odbicie. Kierowca Ertebiz, postać Periera, nie opuszcza księżniczki. Był kiedyś zwykłym człowiekiem. Tylko Śmierć go ożywiła.
Orfeusz zapomina o Eurydyce, swojej żonie. Fascynuje go Śmierć, tak jak ona dla niego. Księżniczka postanawia zorganizować śmierć ukochanej. Jednak żona Orfeusza umiera. Ertebiz towarzyszy mężowi w świecie zmarłych.
Kolejnym przełomowym dziełem były „Noce Cabiria”. W roli Federico Felliniego w roli tytułowej błyszczała żona dostawcy Juliet Mazina. Wcieliła się w wizerunek Cabirii, kapłanki miłości. Kamera podąża za całym obrazem. Cabiria poszukuje prawdziwej miłości, ale w życiu otrzymuje ciągłe niespodzianki. I nie zawsze są przyjemne.
Każdy, kogo spotyka, potrzebuje tylko osobistych zainteresowań. Cabiria jest w rozpaczy, prosi o pomoc z góry. W odpowiedzi na jej prośby pojawia się mężczyzna jej marzeń. Oscara gra Perrier.
Często obrazy z udziałem artysty pokazywano z wielkim sukcesem w Europie. Ta praca nie była wyjątkiem. Oscar wydaje się Cabirii prawdziwym rycerzem na białym koniu. Pracuje jednak jako księgowy.
To prawda, że w życiu ma się bardzo dobrze. Naiwna kobieta od razu wierzy w obietnice szczęśliwej przyszłości. Sprzedaje dom i przekazuje wszystkie dochody księciu. Ale Oscar używa jej jak innych. Poluje tylko na pieniądze. Teraz jego zadaniem jest pozbycie się Cabirii.
Duplikat i złożoność obrazu były dla aktora wielkim sukcesem. Ale główny bohater pozostał w pamięci publiczności, dając każdemu uśmiech bez gniewu na los.
Jasne role
W 1960 roku artysta wystąpił w filmie „Francuzka i miłość”. Siedem historii łączy wspólny temat. Projekt został nakręcony przez siedmiu reżyserów. Perrier grał w serialu „Rozwód” protagonisty Michela, który postanowił opuścić żonę.
W detektyw "Zeta" Perrier został prokuratorem. Według spisku, podczas wyborów między kandydatami wybucha ostra walka. Na czele opozycji stał autorytatywny zastępca lekarza. Przeciwnicy decydują się na radykalne usunięcie go. W celu zbadania przestępstwa zostaje zabrany pryncypialny detektyw. Wiele wpływowych osób jest narażonych na ryzyko. Podejmują kroki, aby utrzymać swoją pozycję.
W 1970 roku Rosiński stał się nową postacią odtwórcy Maxa i blacharzy. Detektyw Max, wyniosły i zły na lokalne gangi, prowokuje oszustów. Popycha ich do obrabowania banku w celu oczyszczenia się z niepowodzeń. Informator oszukuje dziewczynę prowodyra, podszywając się pod zamożnego bankiera i rzekomo ujawnia informacje o posiadaniu dużej ilości pieniędzy. Plan zadziałał. Złodzieje są gotowi do wszczęcia sprawy, policja jest gotowa. Nie wiadomo jednak, czy w Panu jest jakiś błąd.
Perrier zyskał sławę także w Rosji. Został jednak uwielbiony nie przez obrazy w pełnometrażowych filmach, ale przez polityczny kryminalny i serialowy projekt „Ośmiornica”.
We włoskim wieloczęściowym filmie Perrier odrodził się jako dziwaczny prawnik Terrasini. Kalkulujący i skorumpowany prawnik jest ściśle związany z mafią, obraz okazał się klasyczny. Przez cały czas występy złoczyńców pozostawały dla artysty niezwykle rzadkie. Jednak postać odniosła genialny sukces. To po raz kolejny potwierdza talent artystyczny Perriera.
Życie osobiste Francois nie było łatwe. W 1941 roku jego pierwszą żoną została komik Jacqueline Porel. Rodzina ma dwoje dzieci. Związek się nie udał i para się rozpadła.
W 1948 aktor ponownie został mężem. Tym razem jego wybranką była francuska aktorka Marie Daems. Byli razem do 1959 roku. Ostatnią żoną artysty była Colette Butulo w 1961 roku. François Perrier zmarł w 2002 roku.
