Młodzi ludzie często wybierają ekstremalne hobby, aby udowodnić dorosłym swoją niezależność i odwagę. Parkour stał się jednym z hobby współczesnej epoki. Łączy w sobie niebezpieczne sportowe elementy i szczególną filozofię.
Założyciel Parkour - syn ratownika, wnuk strażaka
Francuski chłopak David Belle został wychowany w surowości. Jego dziadek, który pracował jako strażak, codziennie przypominał wnukowi o potrzebie bycia odważnym, cierpliwym, nieustraszonym. Jednak ojciec Davida, zawodowy ratownik, życzył synowi innego losu: przygotowywał chłopca do przyjęcia do elitarnej uczelni. Rodzic chciał, żeby facet został dobrym prawnikiem.
Zabroniono chłopcu niebezpiecznej aktywności fizycznej. Jednak David, który marzył o zostaniu wspinaczem, znalazł naturalne ujście dla energii: wysokie góry zostały zastąpione drzewami, na które wspinał się w każdej wolnej chwili.
W wieku 16 lat Belle Jr. postanowił sprzeciwić się ojcu i zdecydowanie odmówił kontynuowania studiów. Podążając za swoim snem, facet dołączył do ochotniczej ekipy ratowniczej. Tam zaczął opracowywać strategie łatwego pokonywania trudnych przeszkód, aby móc szybko dotrzeć do najbardziej niedostępnych miejsc w mieście.
Po pewnym czasie David Belle dołączył do straży pożarnej w mieście Liss. Nagła kontuzja ręki dała młodemu człowiekowi czas do namysłu. Potem nie wrócił do pracy, ale stworzył pierwszą drużynę parkour „Yamakashi”. To słowo dosłownie oznacza „silny duch, charakter, ciało”. Światową popularność parkouru ułatwił film Luca Bessona, w którym wzięła udział organizacja Yamakashi, ukazująca niesamowite umiejętności i możliwości sportów ekstremalnych.
Parkour - pokonywanie odległości w kamiennej dżungli
Dziś parkour jest interpretowany jako dyscyplina sportu. Dosłownie francuskie zniekształcone słowo parkour oznacza „tor przeszkód”. Ludzie, którzy ćwiczą parkour, nazywani są tropicielami.
Parkour ma swoją własną filozofię. Polega na tym, że nie ma granic, jeśli dana osoba wie, jak prawidłowo użyć siły i reakcji. Główni „wrogowie” tropiciela: budynki, ściany, drzewa itp. W parkour nie używa się żadnej broni.
Parkour nie jest aktywnością dla każdego. Każdy, kto chce nauczyć się szybko i sprawnie przemieszczać się między dwoma punktami, nie zauważając ścian, drzew, budynków, musi przejść pełny kurs szkolenia i rozwoju. Przede wszystkim mistrzowie domagają się stworzenia w sobie harmonii. Za najlepsze do tego celu uważane są orientalne sztuki walki.
Następnie należy rozwinąć reakcję i ciało. Na pierwszy pomoże badminton, szermierka, strzelanie. Po drugie - lekkoatletyka, gimnastyka, wspinaczka skałkowa, sporty jeździeckie, aerobik. Ciało musi być elastyczne, a reakcja szybka, aby w sytuacji awaryjnej uratować życie.
Osoba zaangażowana w parkour musi być w stanie poprawnie ocenić swoje możliwości. Jeden błąd, chęć udowodnienia czegoś może kosztować życie. Dlatego nie możesz zacząć wykonywać niebezpiecznych elementów, jeśli nie ma w tobie równowagi i harmonii.
