Jeśli ośmioletnia chłopczyca chce robić zdjęcia znajomym podczas gry w piłkę nożną, zabranie w tym celu lustrzanki taty wartej ponad 1000 dolarów może nie być najlepszym pomysłem. Oprócz tego, że chłopiec ryzykuje zniszczeniem drogiej rzeczy, raczej nie poradzi sobie z jej zarządzaniem. W tej sytuacji każdemu będzie lepiej, jeśli dziecko będzie miało własny aparat.
Instrukcje
Krok 1
Współczesny rynek jest dosłownie przepełniony tak zwanymi aparatami dziecięcymi. Najczęściej są one wytwarzane przez znanych producentów zabawek dziecięcych, takich jak Disney, Mattel czy Fisher Price. W tym przypadku nacisk kładziony jest na wygląd zewnętrzny aparatu, a nie na jego parametry techniczne. Niewątpliwie dziecko będzie zachwycone urządzeniem z nałożonym na nie rysunkiem Auta lub Barbie, ale pierwsze rozkosze od razu skończą się, gdy tylko stanie się jasne, że jakość uchwyconych kadrów nie osiąga nawet przeciętnego poziomu. A skąd ta jakość, skoro aparaty Disneya mają rozdzielczość 1,3 megapiksela, a urządzenie Kidizoom od Vtecha to po prostu marne 0,3 megapiksela. Żaden z tych aparatów nie ma wizjera optycznego, a tylko kilka z nich jest w stanie nagrywać wideo, a jeśli tak, to w maksymalnej rozdzielczości 320 x 240 pikseli. Jednocześnie niemożliwe jest oglądanie materiału bezpośrednio na urządzeniu z powodu braku ekranu lub raczej trudne ze względu na jego mały rozmiar.
Krok 2
Dlatego lepiej nie wyrzucać pieniędzy, ale od razu kupić amatorski aparat dla dorosłych o normalnych parametrach technicznych. Nawet najtańsze modele produkują zdjęcia w rozdzielczości co najmniej 7-8 megapikseli, kręcą filmy o całkiem przyzwoitej jakości i pozwalają oglądać powstałe klatki na dość dużym ekranie. Jednocześnie modele z początkowej gamy takich producentów jak Samsung, Canon czy Fujifilm doskonale sprawdzają się w roli aparatu dziecięcego, dzięki wygodnej obsłudze, którą dziecku nie będzie trudno opanować. Ale te aparaty mają też swoje wady. Z jednej strony większość z nich wyposażona jest w chowane soczewki, co od razu zwiększa ryzyko uszkodzenia urządzenia podczas ewentualnego upadku, z drugiej strony są bardzo podatne na wilgoć, czyli nadal nie zaleca się używaj ich w pobliżu wody.
Krok 3
Wyjściem z sytuacji może być tzw. kamera zewnętrzna, czyli kamera przeznaczona do użytku w terenie. Np. Nikon Coolpix AW120 bez żadnych uszkodzeń jest w stanie przetrwać upadek z wysokości dwóch metrów, zanurzenie w wodzie na głębokość 18 metrów, nie boi się ani brudu, ani zimna. Ale wszystko ma swoją cenę i taki aparat jest często 3, a nawet 5 razy droższy od tradycyjnych modeli o podobnych parametrach technicznych. To, które urządzenie preferować, zależy od wieku dziecka, jego dokładności oraz tego, co dokładnie i jak chce sfotografować. Już w wieku 10 lat jednemu z nich można powierzyć lustrzankę, którą wykona z profesjonalnym podejściem, podczas gdy innym, nawet w wieku 15 lat, zwykła mydelniczka do kręcenia codziennych scen będzie miała dość. nie potrzebuję więcej.
