Pinto Colvig to profesjonalny pseudonim Vance Debar Colvig, Sr., amerykańskiego aktora wodewilowego, aktora głosowego, rysownika gazetowego i cyrkowca. Colvig był oryginalnym aktorem głosowym dla postaci Disneya Plutona i Goofy'ego, a także klauna Bozo.
Biografia i życie osobiste
Vance Debar Colwig Sr. urodził się 11 września 1892 r. w Jacksonville w stanie Oregon. Był jednym z siedmiorga dzieci sędziego Williama Masona Colviga i jego żony Adelaide Bersday Colvig.
Vance Debar kształcił się na Uniwersytecie Stanowym Oregon w latach 1910-1913.
Colvig poślubił Margaret Burke Slavin w 1916 roku. Nowożeńcy osiedlili się w San Francisco, gdzie mieli czterech synów. Następnie przenieśli się do Los Angeles, gdzie urodził się ich piąty chłopiec.
Colvig przez całe życie był nałogowym palaczem, ale był inicjatorem ostrzeżeń o ryzyku zachorowania na raka na paczkach papierosów w Stanach Zjednoczonych.
Colvig był twórcą i aktorem głosowym postaci Vance Colvig, a później wcielił się w klauna Bozo w telewizji na żywo.
Colwig zmarł 3 października 1967 roku na raka płuc w wieku 75 lat. Stało się to w Woodland Hills w Kalifornii. Aktor jest pochowany na Cmentarzu Świętego Krzyża w Culver City.
Kariera
W 1916 roku Pinto Colvig rozpoczął współpracę z Byingtonem Fordem i Benjaminem Thaxtonem „Jamnikiem” Knightem w San Francisco Animated Film Corporation. Ta firma zaczęła produkować filmy animowane kilka lat przed Waltem Disneyem.
W 1922 Colvig narysował kreskówkę Życie w radiu dla Kroniki San Francisco.
Pod koniec lat dwudziestych Colwig rozpoczął współpracę z Walterem Lanzem, z którym próbował stworzyć studio animacji, ale się nie udało. Lanz ostatecznie odszedł do Universal jako producent Oswald the Happy Bunny, a Colwig poszedł do niego jako animator, aktor głosowy i gawędziarz.
W 1931 Colwig dołączył do Walt Disney Productions jako scenarzysta i twórca efektów dźwiękowych. W 1932 roku zaczął głosować Goofy, który początkowo nosił zupełnie inne imię - Dippy Daug. W krótkim filmie animowanym Three Little Pigs Colvig wyraził „praktyczną świnię”, czyli małą świnię, która zbudowała dom z cegieł. Wyraził Sonya i Grumpy w Królewnie Śnieżce i siedmiu krasnoludkach. Krzyczał krzyki Ichabod Crane w The Adventures of Ichabod and Mr. Toad w 1949 roku.
Wraz z Erdmanem Pennerem i Waltem Pfeifferem Colwig wyreżyserował krótkometrażowy film animowany z 1937 roku Kochanek Myszki Miki. W tym samym roku Colvig zerwał z Disneyem i opuścił studio. Ale w 1940 powrócił i kontynuował bliską współpracę z Waltem Disneyem do końca swojej kariery.
W latach 1937-1940 Colvig pracował w Fleischer Studios, kręcąc konkurencyjny film animowany Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków, ale po sukcesie kreskówek Disneya, konkurent nie był już pełen widzów. W 1939 roku Colwig wyreżyserował Podróże Guliwera dla Fleischera, głosił herolda miasta Gabby i Bluto w kreskówce Popeye the Sailor. Przez cały okres, dopóki Colvig nie pracował dla Disneya, popularny Goofy pozostał bez słowa.
Po przeprowadzce Colviga do Kalifornii zaczął brać lekcje aktorstwa w studiu animacji Warner Brothers. W Metro-Goldwin-Mayer użył głosu Munchkina w filmie animowanym z 1939 roku Czarnoksiężnik z Krainy Oz. W tym samym czasie rozpoczął pracę w radiu, prezentując głosy i efekty dźwiękowe, m.in. Maxwell Sounds of Jack Benny w programie Jack Benny. W 1940 roku wrócił do studia Disneya, aby kontynuować głos Goofy'ego i Plutona.
W 1946 Colvig został klaunem Bozo dla Capitol Records. Grał tę rolę przez całą dekadę, w tym grając swoją postać w telewizji. W tym samym okresie Colvig nagrał swoją piosenkę „Flibert The Frog”, w której pokazał wirtuozowskie wykonanie zwarcia krtaniowego jako instrumentu muzycznego.
Ostatni występ Colviga był portretem postaci Goofy'ego w budce telefonicznej na Expo 67. Dialog Colviga do tego programu został nagrany zaledwie sześć miesięcy przed śmiercią.
Filmografia
1925 - bajki "Hej, w gorączce", "Po reputacji", "Buster był miły", "Och, Buster", "Koszmar Bustera".
1928 - film rysunkowy „Rodzina kogutów”, rola rolnika Orange.
1930 - bajki „Duchy” (głos hipopotama), „Pod pantoflem” (głos Królika Oswalda), „Gang łańcuchowy” (głos sfory psów), „Snappy sprzedawca” (głos Królika Oswalda), „Tchórzostwo”, „Flota morska”, „Afryka”, „Alaska” (w sumie głos Oswalda Lucky Rabbita).
1931 - kreskówki "What a Doctor" (głos Oswalda Lucky Rabbit), "Polowanie na łosia", "Mickey wychodzi", "Mickey the Sierota" (w sumie - głos Plutona).
1932 - karykatury "Polowanie na kaczki", "Olimpiada Barnyard", "Mad Dog", "Mickey Review", "Just Dogs", "Mickey's Nightmare", "Trader Mickey" (w sumie - głos Plutona), "Whoopi Party "I" Mickey's Landing "(oba - głos głupca).
1934 - kreskówka „Wejście sług”, głos musztardy.
1935 - kreskówka "Ciasteczka karnawałowe", głos piernika.
1937 - kreskówka „Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków” (głos Śpiącego i Zrzędliwego).
1939 - bajki „Czarnoksiężnik z krainy Oz” (głos Munchkina) i „Podróże Guliwera” (głos Gadający).
1941 - rysunek „Pan Bug jedzie do miasta” (głos pana Creepera).
1943 - film animowany "Hop and Go" (głos Claude'a Hoppera).
1945 - kreskówka „Trzy Caballeros” (głos Araukana).
1947 - karykatury „Diverse Girl” (imitacja głosu) i „Fun and Fantasies for Free” (głos bezradny).
1948 - kreskówki „Bill and Co” (głos piosenkarza) i „Melodic Time” (głos araukaskiej pitsy).
1949 - film rysunkowy „Przygody Ichaboda i Pana Ropucha” (głos Ichaboda i mieszczan).
1951 - kreskówka „Alicja w krainie czarów” (głos Flamengo).
1959 - Kreskówka Śpiąca Królewna (głos Maleficent Gunn).
1965 - kreskówka „Kaczor Donald idzie na zachód” (głos bezradny).
