Jack Palance to amerykański aktor pochodzenia ukraińskiego. Jest właścicielem Złotego Globu, Emmy, Oscara. Wykonawca wspiął się od dołu, dosłownie robiąc siebie.
Prawdziwe imię aktora, który grał surowych bohaterów, to Vladimir Palagnyuk (Pałahniuk). Urodził się w rodzinie imigrantów z Ukrainy, którzy wyemigrowali do Ameryki w poszukiwaniu lepszego życia.
Droga w górę
Przyszły słynny aktor urodził się w Latimer w 1919 roku, 18 lutego. Iwan Palagnyuk pochodził z obwodu tarnopolskiego, a Anna urodziła się i mieszkała w obwodzie lwowskim.
Vladimir wszedł do historii kina jako Jack Palance. Droga do kina przebiegała przez kopalnię węgla. Vladimir udał się tam, aby pomóc rodzicom.
W rodzinie praktycznie zubożałych robotników emigracyjnych trudno było przeżyć. Musiałem dużo walczyć. Później umiejętność wymachiwania pięściami przekształciła się w boks zawodowy.
Bokser Jack Brazzo w wadze ciężkiej odniósł spory sukces. Pod względem liczby ciągłych zwycięstw pobił rekord swojego czasu. Większość bitew kończyła się potężnymi nokautami.
W jednej z walk młody sportowiec został poważnie ranny w gardło. Z tego powodu głos aktora Palance'a stał się ochrypły. W rezultacie funkcja zamieniła się w jego wizytówkę.
Podczas II wojny światowej Jack służył w Siłach Powietrznych Stanów Zjednoczonych. Jego bombowiec nagle zapalił się podczas jednej z misji szkoleniowych. Twarz pilota była poważnie poparzona, ale udało mu się wyskoczyć ze spadochronem.
Przed pilotem czekała go operacja plastyczna i długotrwałe leczenie. Po wyzdrowieniu młody człowiek wrócił do służby. Podczas służby wojskowej otrzymał kilka nagród, w tym „Fioletowe Serce”. Po demobilizacji Palance wrócił do ojczyzny jako bohater.
Początek kariery aktorskiej
O militarnej przeszłości aktorowi zawsze przypominały blizny na jego twarzy. Ale według widzów dodali wykonawcy męskości. Po wojnie Palance nie wrócił do sportu.
Zdecydował się na karierę artystyczną. Na zasiłkach dla weteranów otrzymał doskonałe wykształcenie na Uniwersytecie Stanforda, gdzie wybrał wydział aktorski.
W czasie studiów student pracował w restauracji oraz jako ochroniarz. Palance zawsze dążył do samodoskonalenia. Znał sześć języków. Jako aktor Jack zadebiutował w przełomowej produkcji Tramwaju zwanego pożądaniem na Broadwayu.
Po premierze wykonawca zmienił nazwisko, stając się Walterem Jackiem Palance. Rola, którą początkowo otrzymał subtelną. Stanley Kowalski udał się do słynnego już Marlona Brando.
Postać później przeniosła się do Palance. W 1948 r. Jack był zaangażowany w „Tymczasową Wyspę”, „Całonocne czuwanie”. Grał znakomicie, zdobywając uznanie krytyków.
Rezultatem była główna rola w Dark at Noon. Ta praca przyniosła Jackowi prestiżową nagrodę Worldwide Promising Actor. Uznaniem krytyków było wsparcie dla lukratywnego kontraktu z Twentieth Century Fox.
Kariera filmowa rozpoczęła się pomyślnie.
Popularność i nagrody
Brutalność bohatera potęgowały blizny na twarzy i ochrypły nikczemny głos. Dlatego reżyserzy zaproponowali Pałacowi postacie negatywne.
Debiutował znany bandyta w "Panikce na ulicy". Po uznaniu go za artystę zachodniego gatunku, w którym jego bohaterami stali się bandyci z Dzikiego Zachodu, za mało było godnych ról.
Publiczność zapamiętała jego bandytów jeszcze lepiej niż główne gadżety innych wykonawców. Tak więc Dracula z filmu o tym samym tytule w 1973 roku, John Silver z "Wyspy skarbów" 1999 stał się bardzo popularny.
Europa znała Palance'a jako utalentowanego aktora dramatycznego. W Cafe Baghdad odrodził się jako artysta duchowy i ekscentryczny. Obraz okazał się diametralnie przeciwstawny znanym już złoczyńcom i bandytom z Zachodu.
Niektóre z jego najlepszych prac to Jeremy Prokesha z 1963 roku Pogarda. Początkująca gwiazda Brigitte Bardot została partnerem w dramacie filmowym. Wielokrotnie nominowany do Oscara Palance otrzymał upragnioną statuetkę w 1992 roku za City Slickers.
Jak zwykle grał surowego starszego mieszkańca Dzikiego Zachodu. Wykonawca zawsze chciał zagrać w komedii, więc z przyjemnością podjął pracę.
Jego główne osiągnięcia to działania w „Gry wojenne”, „Cyborg 2: Cień szkła”, „Batman”, „Tango i gotówka”.
Życie filmowe i sprawy rodzinne
Jack starał się pozostać w dobrej formie fizycznej do końca. Dlatego jego pojawienie się na Oskarach było owacją na stojąco. 70-letniemu aktorowi udało się zrobić cztery pompki na jednym ramieniu.
Palance pracował do ostatnich dni. Przy pierwszej okazji, by uciec od zwykłej nikczemnej roli po „City Slickers”, aktor zagrał w kilku kolejnych komediach telewizyjnych.
Chętnie przyjmował oferty ukraińskich społeczności w Stanach Zjednoczonych dotyczące udziału w koncertach i innych wydarzeniach. Jack bardzo interesował się kulturą swojej historycznej ojczyzny, szczególnie lubił pieśni ludowe.
Wykonywał je z przyjemnością, mimo chrypki głosu. Aktor przyznał w wywiadzie, że jego główne marzenie pozostaje niespełnione, by zagrać Tarasa Bulbę.
Wykonawca jest od 1949 żonaty z Virginią Baker, jego koleżanką. Małżeństwo miało troje dzieci, dwie córki, Holly i Brooke, urodzone w 1950 i 1952 roku, oraz syna Cody'ego Johna. Najmłodsze dziecko pojawiło się pod koniec 1955 roku.
Życie rodzinne zakończyło się rozwodem w 1968 roku. Elani Rogers została nowym wybranym aktorem w 1987 roku.
Jack Palance zmarł w Minnesocie 10 listopada 2006 roku. Miał osiemdziesiąt dwa lata. Po sobie odszedł wybitnie grał role postaci.
Jego bliscy wiedzieli, jak bardzo cenił sztukę kina i kreatywność. Po odejściu Palance'a zatwierdzono jego osobiste stypendium na University of Pennsylvania dla aspirujących artystów.
