Polowanie na dziki różni się od innych rodzajów polowań. Dzikie dorosłe świnie są bardzo niebezpieczne ze względu na duże i potężne kły. Jeśli zdecydujesz się na polowanie, zapoznaj się z cennymi wskazówkami i poradami.
Kim jest dzik?
Dzik jest dość dużym i bardzo cennym zwierzęciem dla myśliwego. Długość ciała tego dzika może osiągnąć 180 centymetrów, wysokość w kłębie 70-110 centymetrów. Waga dzika waha się od 140-300 kilogramów. Mimo dużych rozmiarów świnie te są bardzo ruchliwe i aktywne, w przeciwieństwie do innych gatunków zwierząt o podobnej wielkości. Knury mają doskonały słuch i rozwinięty węch, co pozwala im wyczuć zbliżanie się człowieka z daleka.
Można je spotkać w różnych miejscach: w zaroślach cierniowych i trzcinowych, w lasach iglastych i liściastych. Dziki zamieszkują południową Syberię, Ural i Transbaikalia, a w zachodniej części Europy. Zwierzęta te zwykle prowadzą stadny tryb życia, stare i potężne tasaki trzymane są osobno. Samice wizualnie różnią się od samców wdziękiem i brakiem dużego garbu. Gody dzików rozpoczynają się w połowie listopada i trwają do końca stycznia. Okres ciąży wynosi 115-140 dni, często rodzi się 3-7 prosiąt, ubarwionych w żółto-białe paski.
Polowanie na dzika
Polują na samce i młode zwierzęta od połowy sierpnia do stycznia. Polowanie na samice jest dozwolone od września do grudnia. Dziki poluje się na cztery sposoby: z wieży lub z zasadzki, metodą zagrody, z podejścia oraz z psami. W pierwszym przypadku myśliwy czyha na zdobycz, czekając, aż zwierzę przyjdzie się pożywić. Łowca czai się w wyposażonej wieży lub specjalnej kryjówce. Ten rodzaj polowania wymaga wytrzymałości, czekania na dzika, nie można się ruszać i wydawać dźwięków.
Podczas polowania metodą zagrody ludzie starają się robić jak najwięcej hałasu, doprowadzając zwierzę do miejsca odsłoniętych strzelców. Ten rodzaj polowania jest szczególnie popularny. Łowcy powinni być zaznajomieni ze wszystkimi zasadami strzelania z karabinu gładkolufowego. W końcu musisz strzelać do biegnącego dzika.
Polowanie podejściowe rozpoczyna się po zmierzchu. Istotą tej metody jest śledzenie, a także tajne podejście do grupy żerującej dzików na odległość strzału. Główną cechą jest to, że konieczne jest podejście pod wiatr, w przeciwnym razie dziki wcześniej znajdą myśliwego, ponieważ dziki mają doskonały węch.
Podczas polowania z psami zwierzęta są spuszczane ze smyczy i wysyłane w poszukiwaniu zdobyczy. Kiedy psy znajdą dzika, otaczają go, biegają i szczekają, uniemożliwiając mu poruszanie się. Jedyne, co pozostało myśliwemu, to jak najszybciej dotrzeć do miejsca, w którym znaleziono dzika, zatrzymać się i celnie strzelić z broni.
Ponieważ dzik jest dużym i wytrzymałym stworzeniem, jedno uderzenie nie wystarczy, aby zabić zwierzę. Najlepiej oddać strzał w przednią łopatkę, wtedy jest większa szansa na trafienie w serce. Służy do polowania na naboje na dzika z kulami, śrut. I pamiętaj, że zranione zwierzęta mogą stanowić wielkie zagrożenie dla myśliwego. Nie spiesz się od razu do zwierzęcia, poczekaj trochę, upewnij się, że dzik nie żyje. Ranny dzik może spowodować poważne obrażenia, bądź ostrożny i ostrożny.
