Metafora to obrót mowy, w którym znaczenie słowa jest przenoszone z niego na inne słowo lub frazę. Sama koncepcja została wymyślona przez starożytnego greckiego filozofa Arystotelesa.
Kiedy ludzie po raz pierwszy nauczyli się mówić, wystarczyły im rzeczowniki i czasowniki. Następnie słownictwo zostało uzupełnione o przymiotniki. Wszystko mogłoby się do tego ograniczyć, gdyby nie pragnienie osoby, aby dekorować, dekorować i urozmaicać wszystko dla własnej przyjemności. Cóż, deszcz nie może być po prostu silny i zimny. Dla pełni doznania dla doświadczonego mówcy stanie się lodowaty, zimowy, z palącymi mroźnymi kroplami. A jego dźwiękiem będzie nie tylko szelest opadłych liści pod miotłą woźnego, ale także dzwonienie i bulgotanie po rynnach i bębnienie jesiennego marszu na blaszanych parapetach.
Prawdziwy koneser, czytając literaturę klasyczną, często podziwia piękne porównania i metafory. To oni sprawiają, że drukowana publikacja nie jest tylko informacją z wyliczeniem faktów i działań, ale ciekawym utworem literackim, który rozbudza fantazję i wyobraźnię. Jak możesz sam to wymyślić?
Aby to zrobić, wystarczy porzucić stereotypy, wybrać się na spacer i posłuchać własnych uczuć. Nawiasem mówiąc, wyrażenie „wyjdź na spacer” to także metafora. Aby znaleźć oryginalną metaforę, musisz wyobrazić sobie, jak to wygląda, co chcesz pięknie opisać słowami. Nie bój się być pierwszym i niezrozumianym. Jeśli jedna osoba może zobaczyć ospę wietrzną czarnego człowieka lub parasol z dziurami na rozgwieżdżonym nocnym niebie, to inna, po przeczytaniu tej metafory, z pewnością będzie w stanie to wszystko sobie wyobrazić. Jeśli gęsta mgła wydaje się komuś jak wata cukrowa, to ktoś z dobrą wyobraźnią będzie chciał ją nawet polizać. Tylko nie pisz definicji przez spójnik „jak” lub „jak gdyby”, aby zamiast metafory nie otrzymać zwykłego porównania. Niech wata cukrowa mgły pełza po drodze w opisie natury, a czarny parasol nocnego nieba rozciąga się nad głową w małą dziurę.
Co dziwne, ale w nauce metafory są używane tak samo często, jak w badaniach twórczych. Ale po pewnym czasie zakorzeniają się mocniej i bardziej niezawodnie. Wyjaśnienie jest proste – nazwa, która jest podana na początku, jest łatwiejsza do przyzwyczajenia niż nazwa, do której coś się zmienia. Na przykład pojęcie „prądu elektrycznego” zostało tak nazwane, gdy tylko naukowcy się o tym dowiedzieli. Fala świetlna też nikt nie może nazwać inaczej, chociaż wszyscy wiedzą, że to wcale nie jest fala, którą znamy od urodzenia.
Istnieje wiele metafor, które były używane tak długo i często, że już „zaostrzyły zęby” w czytaniu i słuchaniu publiczności. Na przykład „zmęczony na śmierć”, „krwawy księżyc” lub „nos samolotu”. Ale i te wyrażenia były kiedyś niezwykłe i oryginalne.
